جواب:
در زمان ظهور حضرت مهدي(عج) اگر چه بركات و نعمت هاي خداوندي بيش از ادوار گذشته بر بشريت عرضه مي شود، و زمينه هاي رشد و نعمت و آسايش انسان ها بيشتر فراهم مي گردد، ليكن به معناي بهره مندي بشر از تمامي نعمت هاي الهي نيست، چون زندگي دنيا همواره با يك سري كاستي ها، رنج ها، اندوه ها و حرمان ها روبرو است.
بنابراين نمي توان پذيرفت كه زندگي در دورة ظهور حضرت مهدي(عج) تجسمي از بهشت باشد. بله از اين كه ظلم ها و تجاوزها نسبت به دوره هاي گذشته بسيار كمتر است، مي توان تا حدودي به زندگي بهشتيان مقايسه كرد، ليكن نمي توان گفت كه نوعي زندگي بهشتي است.
بين اين دو زندگي فرق هاي فراواني وجود دارد كه از جمله آن است كه در اين زندگي تكليف و حرمان ها وجود دارد، امّا در زندگي آخرت از اين ها خبري نيست.
در اين زندگي آدمي بايد تلاش كند تا سرنوشت خويش را رقم بزند. در زندگي بهشت سرنوشت آدمي تلاش نيست، بلكه انسان فقط نتيجه تلاش خود را در دنيا مشاهده مي كند.
در زندگي دنيا زاد و ولد، وجود دارد، امّا در زندگي آخرت زاد و ولد نيست. لذت ها و دردها در دنيا خالص نيست، بلكه غم و شادي به هم تنيده شده است. اما در آن عالم يا لذت خاص يا درد و عذاب خالص است.
زندگي دنيا آغشته با مرگ است؛ يعني حيات مطلق نيست، امّا در زندگي آخرت و بهشت، حيات مطلق است و مرگ ندارد. قرآن زندگي آخرت را به حيوان يعني حيات محض تعبير نموده است. (و إنّ الدّار الآخرة نهي الحيوان).(1)
پي نوشت ها:
1. عنكبوت (29) آية 64.
|
