جواب:
بي ترديد امام زمان(ع) حكومت جهاني تشكيل خواهد داد. براي شكل گيري و پذيرش آن نياز است كه برخي از شرايط فراهم و عوامل شكل گيري آن ايجاد شوند.
يكي از شرايط ايجاد حكومت جهاني، آمادگي مردم و احساس نياز شديد آنان مي باشد. آمادگي آن گاه حاصل مي شود كه مردم ستم هاي حاكمان را تجربه و ظلم و فساد آنان را خسته كرده باشند. در غير اين صورت مردم نه آمادگي پذيرش حكومت جهاني را دارد و نه قدر و ارزش آن را مي دانند.
طبيب عشق مسيحا دم است و مشفق، ليكچو درد در تو نبيند، چـه را دوا بكنـد؟!
امروزه در جهان حكومت هاي متعددي وجود دارد، زيرا مردم هنوز آمادگي پذيرش حكومت جهاني را ندارند؛ حتي برخي احساس مي كنند حكومت هاي آنان بهترين حكومت و رهبران آن ها موفق ترين رهبران هستند.
براي پذيرش حكومت جهاني امام زمان(ع) لازم است افكار عمومي آمادگي پذيرش حكومت امام را پيدا كنند. يكي از زمينه هاي آن گسترش ظلم و فساد است. گسترش ستم ها و ناهنجاري ها موجب مي شوند كه مردم آرزوي حكومت عادلانه را نموده و از دل و جان آن را بپذيرند. در برخي از روايات از جنگ ها و ظلم سخن به ميان آمده است كه پيش از ظهور به وجود مي آيند.
حوادث قبل از ظهور نقش بنيادي در شكل گيري حكومت و پذيرش آن توسط مردم دارند.
امام علي(ع) فرمود: دربارة مولودي مي انديشم كه از نسل من است و او مهدي است كه زمين را پر از عدل و داد مي كند، پس از آن كه از ستم و بيداد آكنده باشد.(1) هم چنين يكي از ارزش ها و اهميت كار حضرت مهدي(عج) ايجاد عدالت در پهنه گيتي بعد از گسترش ظلم در آن است.
كاري كه به وسيلة امام زمان(عج) صورت مي گيرد، به وسيلة هيچ يك از پيامبران و امامان پيش از او انجام نشده و آن گسترانيدن عدالت پس از ظلم و ستم بسيار است. اين كار اهميت نهضت امام زمان را دو چندان مي كند، يعني وضع جامعه را به نقطة مقابل آنچه وجود دارد، مي كشاند، به همين خاطر تمام اديان و مذاهب در انتظار آن هستند. كاري كه هيچ گاه صورت نگرفته است.
البته مقصود از اين كه هر گاه جهان را فساد گرفت، امام ظهور مي كند، آن نيست كه در جامعه افراد صالح و شايسته وجود نداشته و همة ارزش ها از بين رفته باشد.
در اين كه مقصود از گسترش فساد و ظلم چيست، احتمالات متعددي وجود دارد:
1ـ هرگاه بدي ها، بر خوبي ها، ضد ارزش ها بر ارزش ها و ظلم بر عدالت غلبه نمايند، امام ظهور مي كند.
2ـ مقصود از گسترش ظلم و ناهنجاري ها آن است كه مردم به رشد فكري رسيده و معناي ظلم و ظالمان و مفاسد را خوب درك كنند، از اين رو اگر ظلم و ناهنجاري ها گرچه به طور محدود به وجود آيد، مردم احساس مي كنند و شديداً رنج مي برند.
3ـ اگر چه مردم خواهان عدالت و نيكي هستند و از درون قلب آن را احساس مي كنند، اما حاكمان آن ها مردمي ستمگرند وحقوق آن ها را پايمال مي كنند و اجازه برقراري عدالت و مساوات نمي دهند و يا آن را اجرا نمي كنند.
بدين سان در زمان ظهور امام زمان(ع) فرهنگ ستم ستيزي به اوج رسيده و مردم ظلم و فساد را تحمل نمي كنند؛
شهيد مطهري مي گويد: مقصود از گسترش ظلم آن است كه هر يك از شقي و سعيد (بدبخت و خوشبخت) گروه حق و باطل به نهايت كار خود مي رسند: ستمكاران و بدكاران به درجه اي از بدي و نابكاري مي رسند كه لهيب آتشِ آنان، همه را فرا مي گيرد و صالحان در مظلوميت هستند.(2)
بر اين اساس ظهور امام در زماني شكل مي گيرد كه مردم رشد فكري پيدا كرده و در جامعه، فرهنگ ستم ستيزي گسترش يافته و انسان هاي حق طلب از ظالم و باطل گرا تشخيص داده شده اما هنوز همة ارزش ها و عدالت از بين نرفته اند. در چنين فضايي است كه مردم آمادة پذيرش حكومت جهاني امام زمان(عج) مي شوند.
پي نوشت ها:
1. كمال الدين، ج 1، ص 289.
2. قيام و انقلاب مهدي، ص 66.
|
