جواب:
موعود و داستان مصلح در آخرالزمان، اصلي اساسي است. پيشينيان پيوسته آن را به يادها آورده اند. اكنون نيز پس از ظهور قرن ها در يادگارهاي انسانهاي قديم آثاري هست كه به ظهور مصلح كل بشارت مي دهد. در كتاب ها و اثار زردشت دربارة آخرالزمان و ظهور موعود مطالب بسياري آمده است.
در آيين هاي هندوان و كتاب هاي آنان نيز سخن از نجات دهنده و موعود آمده است. از جمله در كتاب مهابهاراتا در اين باره گفته اند: همة اديان معتقدند كه در پايان هر دوره اي از تاريخ بشر از لحاظ معنوي و اخلاقي رو به انحطاط مي رود... و نمي تواند به خودي خود اين سيرنزولي خاتمه يابد. پس ناچار روزي يك شخصيت معنوي بلند پايه كه از مبدأ و الحام سرچشمه مي گييرد، ظهور خواهد كرد و جهان را از ظلم و ستم نجات خواهد داد. در اين مورد تعاليم هر ديني به صورت رمزي به حقايقي اشاره شده است كه با معتقدات آيين هاي ديگر هماهنگي كامل دارد.(1)
در دين بودايي هم مسئلة انتظار مطرح است. در آثار ديني يهود و اسفار تورات و ديگر كتاب هاي انبيا همواره به موعود اشاره شده است. در آيين مسيحيت و كتاب هاي مقدس اين آيين هم بشارت هاي بيشتر و روشن نتري دربارة موعود آخرالزمان رسيده است.
به دليل همين حضور و بشارت ها در فرهنگ هاي گوناگون و در عقايد و كتاب هاي امت ها و ملت ها در يكي از زيارت هاي حضرت امام زمان (ع) آمده است: السلام علي مهدي الأم؛ سلام بر مهدي كه امت ها از او سخن گفته اند.(2)
پس مسئلة ظهور منجي عالم بشريت از روزگاران بس قديم، از سده هاي پيش از ظهور اسلام مطرح بوده است و در كتاب هاي پيامبران و نوشته ها و آثار گوناگون بر جاي ماندة از حكيمان و فرزانگان پيشين به ظهور منجي بزرگ جهاني در آخرالزمان تصريح اشاره شده است.(3)
مسئلة مصلح كل و ظهور حضرت امام عصر از مسلمات و قطعيات دين اسلام است و قضاي حتمي پروردگار مي باشد. همة فرقه هاي اسلامي معتقدند در آخرالزمان كه تاريكي هاي ظلم و ستم جهان را فرا گرفته باشد، مردي از نسل حضرت علي و فاطمه عليهماالسلام ظهور مي كند و عدالت جهاني را ميان جهانيان مي گستراند. رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله فرمود: اگر از عمر جهان يك روز باقي نماند، خداوند همان يك روز را چنان دراز كند تا مردي از اهل بيت من بيايد و جهان را پر از عدل و داد كند.(4) مسئلة مهدي و ظهور حضرتش منحصر به مذهب شيعه نيست، بلكه همة مذاهب اسلامي احاديث نبوي در اين مورد را به حد تواتر نقل كرده و كتاب هاي فراوان در اين موضوع نوشته اند. پس عقيد ه به حضرت امام زمان عليه السلام يك اعتقاد مسلم و يقيني است و ظهور حضرت واقعيت است، نه صرف اميد دادن. حضرت مهدي در 255 هجري در سامرا متولد شد و هم اكنون همة ما به بركت وجود نازنين و پر فيض آن بزرگوار از نعمات الهي بهره مند مي شويم. هر وقت خدا مصلحت بداند و مردم جهان شايستگي و رشد و آمادگي داشته باشند، ظهور محقق خواهد شد. اين كه گفتيم شايستگي مردم بدين جهت است كه خداوند يازده امام به مردم معرفي كرد و مردم همة آنان را به شهادت رساندند و وقتي بر خودشان هم ثابت شد كه لياقت زندگي در حضور معصوم را ندارند، خدا امام دوازدهم را از ديد ه ها پنهان كرد تا هنگامي كه مصلحت بداند. از اين جا معلوم مي شود كه غيبت امام عليه السلام با عدالت الهي منافات ندارد، زيرا خدا امام را خلق و براي مردم معرفي فرمود، ولي مردم با كشتن يازده امام منع فيض نمودند. اگر امام دوازدهم غايب نمي گشت، به سرنوشت امامان گذشته گرفتار مي شد.
پي نوشت ها :
1 - معارف اسلامي در جهان معاصر، ص 245.
2 - مفاتيح الجنان ، ص 1040 (زيارت صاحب الأمر (ع).
3 - خورشيد مغرب، محمد رضا حكيمي ، ص 66 و 96.
4 - لطف الله صافي، منتخب الأثر ، ص 192 ، حديث 4.
|
