جواب:
كساني كه منتظر ظهور حضرت هستند. مي توانند از مصاديق آشكار ياران حضرت باشند. انتظار درعصر غيبت مفهومي گسترده دارد و در كلام پيامبر گرامي اسلام 6آمده است : .(1)
با يك مثل عاميانه بحث مورد نظر روشن تر مي شود. عموم انسان ها محتاج روابط اجتماعي هستند و در طول زندگاني خويش علاوه بر داشتن ارتباط جمعي , با برخي افراد جامعه رابطهء نزديك و صميمي دارند كه به عنوان دوست مطرح مي شوند. معني دوستي , در احترام متقابل و رفت و آمدهاي صميمي خلاصه مي شود.
اگر دوستي بخواهد به دوستش سر بزند, ميزبان براي احترام گذاردن به او تمام وسايل رفاه و راحتي را فراهم كرده و به انتظار آمدن دوستش لحظه شماري مي كند. اين انتظار مورد تحسين است و هيچ عاملي نمي گويد انتظار توبراي چه است و يا چه نفعي از اين انتظار مي بري ؟! اين مسئله دقيقاً براي امت اسلامي و افرادي كه مي خواهند ازياران حضرت باشند, مورد استفاده واقع مي شود. پس كسي كه مي خواهد دوست و يار شود, خانهء دل را آب و جاروكرده و بعد از تهيهء مقدمات , به انتظار قدوم يارش مي نشيند و اين جا است كه بايد منتظر بماند و اگر قائم آل محمد به هر دليل در زمان حضورش در دنيا ظاهر نشد, اين امر بزرگ براي او باقيات صالحاتي خواهد شد كه در آن دنيا به حساب او خواهند نوشت . و اين شخص در جايگاه ابدي از الطاف كريمانهء حضرت ولي عصر7بهره مند خواهد شد.
در انتظار, باوري است بارور به عمل كه در زندگي انسان منتظر در قالب كرداري خاص تجسّم مي يابد. دست روي دست گذاردن و بي هيچ كُنشي , خود را منتظر دانستن , تفسيري وارونه و منافقانه از انتظار است . شخص منتظرخود ساخته اي است آمادهء پيوستن و در آمدن در صف نهضت و قيامي كه نهمين سلالهء حسين 7آن را رهبري مي كند. انتظار مكتب آمادگي است . آمادگي هميشگي جوهر اصلي انتظار است و وظيفهء قطعي منتظران . انتظار قيام وظهور مهدي 7را داشتن , آمادگي پيشن مي خواهد, از جمله : پيراستن و پاك زيستن , صداقت در عقيده و عمل داشتن , دارا بودن توان روحي براي جهاد و... .(2)
پس شخصي كه مي خواهد يار امام زمان باشد, هر چند زمان حضور حضرت را درك نكند, مي بايست تقواي الهي را پيش گرفته و از حرام اجتناب كند و واجبات خدا را انجام دهد. چنين انساني جستجو كنندهء منجي عالم بشريت خواهد بود, زيرا رسيدن به نيازهايش را فقط در ظهور قائم آل محمد عجل اللّه تعالي فرجه الشريف مي بيند.
(پـاورقي 1.بحارالانوار, ج 52 ص 128
(پـاورقي 2.مجله حوزه , ويژه نامهء امام زمان 7شمارهء 70ـ 71 ص 334
|
