جواب:
لياقت ديدار حضرت مهدي (عج الله تعالي فرجه) براي همه كس حاصل نمي شود، اگر چه او معشوق همة صالحان است و همه چشم به راه اويند و در فراق او اشك مي ريزند و از خدا طلب ديدار آن طلعت زيبا را دارند :اللّهم أرني الطلعة الرشيدة و العزّة الحميدة وكحل ناظري بنظرة منّي اليه و عجّل فرجه و سهل مخرجه؛[3] خدايا! آن طلعت شريف و آن درخشندة زيبا را به من نشان بده و چشم را به ديدنش زينت بخش و در فرج او تعجيل كن و راه او را هموار ساز.
مقصود اصلي از ديدار حضرت، مسلّماً زمان حضور حضرت است كه از خدا درخواست مي كنيم هر چه زودتر ظهور كند و موفق به ديدار او شويم. امّا ديدار او در زمان غيبت گرچه مطلوب همة عاشقان است ولي قرار بر اين نيست كه ديدار به صورت آشكار صورت بگيرد، وگرنه غايب شدن و رفتن پس پردة غيبت معنا نداشت، گرچه ممكن است بسياري از پاكان آن حضرت را ديده وموفق به زيارت آن جناب شده باشند،امّا غالباً به صورت ناشناس صورت گرفته و آنان بعد از ديدار متوجه شده اند حضرت مهدي(ع) بوده است.
بزرگاني مانند شيخ مفيد، فيض كاشاني، شيخ جعفر كاشف الغطا و نعماني ارتباط با امام زمان(ع) را براي شيعيان در غيبت كبري ممكن نمي دانند.[4]
دليلي كه بر عدم امكان رؤيت حضرت در زمان غيبت كبري آورده اند، توقيع شريف حضرت به آخرين نائب خاصش(علي بن محمد سمري) است: از شيعيان من، كساني خواهند آمد كساني كه ادعاي ديدن مرا بكنند. آگاه باشيد هر كس قبل از خروج سفياني و صيحةآسماني ادعا بكند مرا ديده، دروغگوي افترا زننده است.[5]
بر اساس اين روايت بايد كساني را كه ادعاي دين حضرت مي كنند، تكذيب كرد.
نظرية ديگري هست كه در زمان غيبت امكان دارد حضرت را مشاهده كنند. عالماني همچون سيد مرتضي، محدّث نوري، شيخ طوسي و ... بر اين نظريه اند. اينان امكان ارتباط خوبان واولياي الهي را با حضرت ممكن مي دانند.[6]
طبق نظرية دوم كساني توفيق ديدار جمال ملكوتي حضرت را پيدا مي كنند كه از گناهان و آلودگي ها پاك باشند و حضرت از آنان راضي باشد.
[3] مفاتيح الجنيان، دعاي عهد.
[4] مجلّه حوزه، شمارة 70 - 71، ص 66.
[5] همان، ص 76.
[6] همان، ص 97.
|
