جواب:
يكي از ويژگي هاي حكومت امام زمان(ع) برقراري امنيت جهاني است. البته برقراري امنيت بدان معنا نيست كه در زمان حكومت امام زمان(ع) دشمن وجود نداشته باشد و امنيت جامعه را تهديد نمي كند. امام زمان(ع) با بهره گيري از امدادهاي غيبي و راهكارهاي مناسب به گونه اي امنيت برقرار مي كند كه تا آن زمان سابقه ندارد؛ ولي قدرت گرايات و جمود انديشان و مخالفان حكومت كه منافع آنان با حكومت جهاني در تضاد است، امنيت را تهديد مي كنند و اين تهديد ها از بين نمي رود.
كيفيت مرگ امام زمان(ع) دقيقاً مشخص نيست كه طبيعي است و يا به شهادت مي رسد؟ هم چنين معلوم نيست كه قاتل حضرت كيست؟ اين كه شخصي روحاني گفته كه قاتل امام به دنيا نيامده است، مبتني بر مدارك و دليل نيست، زيرا اوّلاً معلوم نيست كه امام زمان(ع) به مرگ طبيعي از دنيا مي رود و يا به شهادت مي رسد؟ اين كه قاتلامام به دنيا نيامده، فرع بر آن استكه اثبات شود حضرت به شهادت مي رسد.
ثانياً دليل و مدركي وجود ندارد كه قاتل امام به دنيا آمده است. البته طبيعي است كه قاتل امام به دنيا نيامده باشد، زيرا هنوز حضرت ظهور نكرده و مدت حكومت حضرت مشخص نيست، از اين رو اگر حضرت قاتل داشته باشد، نبايد متولد شده باشد.
قضاوت دربارة ابعاد زندگي امام زمان(ع) دليل و مدرك مي طلبد، از اين رو اثبات اين كه قاتل امام كيست و هنوز به دنيا نيامده است، نياز به مدرك دارد.
امام زمان(ع) با چند گروه برخورد مي كند كه به برخي اشاره مي شود:
1- راحت طلبان:
راحت طلبان كه هميشه در صدد تأمين منافع خويش هستند، ادعاي پيروي امام زمان(ع) را مي كنند ولي حكومت جهاني امام را مخالف خويش مي دانند، از اين رو با حضرت مخالفت نموده و حضرت نير با آن ها برخورد مي كند. امام صادق(ع) فرمود: چه بسيار كساني كه ادعاي پيروي او را دارند، ولي پس از ظهور حضرت، از او روي مي گردانند.[1]
2- كافران و منافقان:
در طول تاريخ كافران و منافقان با دين و دين مداري به مخالفت برخواسته و عدالت و آزادي را مخالف و متضاد با منافع خود دريافته اند؛ از اين رو با دين و عدالت مخالفت نموده اند. كافران و منافقان به دليل اين كه حكومت امام زمان(ع) را مخالف منافع خويش مي دانند، با حكومت عدالت گراي امام زمان مخالفت مي كنند و امام زمان(ع) با آنان مبارزه مي نمايد. امام صادق(ع) فرمود: إذا فرج القائم لم يبقِ مشركٌ بالله العظيم و لا كافر، إلاّ كره خروجه؛[2] مشركان و كفار از قيام امام زمان ناخشنودند، از اين رو هرگاه حضرت قائم ظهور كند مشرك و كافر باقي نمي مانند.
3- جمود انديشان:
جمود انديشان و ظاهر گرايان از مهم ترين موانع احياي دين و حكومت جهاني امام هستند. جمود انديشان را مي توان به چند دسته تقسيم نمود كه برخي روحانيون از آن دسته هستند و امام زمان(ع) با اين گروه برخورد مي كند.
4- مستكبران:
مستكبران جهان از مخالفان سرسخت حكومت جهاني امام زمان(ع) به حساب آمده و امام با آنان برخورد مي كند. بيان اين نكته ضروري است كه شيوة برخورد و مبارزه حضرت با مخالفان بر اساس عدالت و قانون است. امام با بيان اهداف حكومت و استراتژي حكومت جهاني خود همگان را به پذيرش حق و دين خدا فرا مي خواند و مخالفان مذهبي خويش را به خاطر گرايش هاي مذهبي مجازات نكرده و با آن ها مبارزه نمي كند. امام زمان(ع) در ابتدا از آنان دعوت نموده و با آنان با خشونت رفتار نمي كند و با استدلال و منطق، مخالفان سياسي و مذهبي را به حكومت خويش دعوت نمي كند. از سوي ديگر به ف رهنگ سازي و فرهنگ پروري پرداخته و به مردم رشد فرهنگي مي دهد تا جمود انديشان و ظاهر گرايان نيز با معارف واقعي دين و حكومت امام زمان آشنا شوند. هر گاه رفتار صلح آميز امام با مخالفات تأثير گذار شد، آن گاه حضرت با مخالفان برخورد مي كند.
[1] ميزان الحكمه، ج 1، ص 292.
[2] سيد هاشم بحراني،البرهان في تفسير القرآن، ج 2، ص 121.
|
