جواب:
جواب اين پرسش مبتني بر جهان بيني و نگرش ها است. بر اساس جهان بيني مادي، انسان ها مانند ديگر موجودات نظام هستي رشد نموده و زنده مي شوند و مي ميرند، و مرگ هر انساني آخرين مرحلة زندگي است. برخي از مكاتب ديگر نسبت به آيندة بشر دچار مشكل بوده و آيندة مشخصي را ارائه نداده و عقيده دارند جهان به سوي نابودي و فساد حركت مي كند.[20]
برخي ديگر به انسان ها اميد داده و نسبت به آيندة بشر خوش بين اند.
در آموزه هاي ديني، به ويژه تفكر شيعي، آيندة انسان و حتي نظام هستي روشن بوده و مرگ نه تنها پايان زندگي است، بلكه زندگي بهتر و برتر آغاز مي گردد. اسلام با طرح حكومت صالحان و متقيان، سيماي كلي وضعيت آيندة بشر را معيّن نموده است.
شهيد مطهري مي نويسد: از نظر قرآن، حكومت نهايي و حكومت حق و نابود شدن باطل مسلّم است و عاقبت از آنِ تقوا و متقيان است.[21]
در قرآن نيز آمده است: إنّ الارض يرثها عبادي الصالحون.[22] و :وعد الله الّذين آمنوا منكم و عملوا الصالحات ليستخلفهم في الارض....[23]
از منظر اسلام همة موجودات به سوي كمال مطلق در حركت بوده و مسير تكاملي را طي مي كنند و برگشت همه به سوي خداوند است: إنّا لله و إنّا اليه راجعون.[24] و :هو الاوّل و الإخر....[25]
از آيات مذكور استفاده مي شود كه جامعه آرماني تحقق پيدا خواهد كرد،[26] كه برخي از مشخصات آن بدين قرار است:
1) حاكميت دين: هوالّذي أرسل رسوله بالهدي و دين الحق ليظهره علي الدّين كله....[27]
2) حكومت صالحان و پارسايان: انّ الارض يرثها عبادي الصالحون....[28]
3) برقراري عدالت و گسترش آن: يملا الله به الارض قسطاً و عدلاً بعد ما ملئت ظلماً و جوراً.[29]
4) تشكيل حكومت جهاني.
5) عمران زمين.
6) بلوغ بشريت و حاكميت عقلانيت.
7) حداكثر بهره برداري از مواهب طبيعي.
8) حاكميت صلح و از بين رفتن جنگ.
9) حاكميت ارزش ها و از بين رفتن ناهنجاري ها.
بعد از تحقق حكومت امام زمان(ع) و شكل گيري جامعة آرماني، حكومت حق مدار و خدا محور ادامه پيدا كرده و در ساية آن آرامش حاكميت داشته و آيندة بشر در زمان حكومت امام زمان(ع) سعادتمند است. از برخي متون ديني استفاده مي شود كه حكومت امام مدت ها ادامه پيدا كرده و بعد از امام برخي معصومان(ع) نيز حكومت مي كنند و سرانجام قيامت خواهد شد.
البته دقيقاً نمي توان بيان نمود كه حكومت امام زمان و معصومان (ع) چگونه به قيامت متصل شده و قيامت چگونه شكل مي گيرد؛ آنچه از آيات استفاده مي شود آن است كه نظام هستي به هم مي خورد. در قرآن آمده است :إذالشّمس كوّرت و إذالنّجوم انكدرت؛[30]در آن هنگام كه طومار خورشيد در هم پيچيده شود و ستارگان تاريك گردد. در آن هنگام كه درياها برافروخته شود[31] و روزي كه كوه ها به لرزه در مي آيند....[32]
[20] مرتضي مطهري، قيام و انقلاب مهدي، ص 58 - 59.
[21] مرتضي مطهري، جامعه و تاريخ، ص 46.
[22] توبه (9) آية 33.
[23] نور (24) آية 55.
[24] بقره (2) آية 57.
[25] حديد (57) آيه 57.
[26] محمد تقي مصباح يزدي، جامعه و تاريخ از ديدگاه قرآن، ص 414.
[27] صف (61) آية 9.
[28] انبيا (21) آية 105.
[29] كنزالعمال، ج 14، ص 264.
[30] تكوير (81) آيه1 و 2؛ معاد در قرآن، ج 2، ص 33.
[31] تكوير (81) آية 6؛ معاد در قرآن، ج 2، ص 31.
[32] مزمل (73) آية 14.
|
