جواب:
در اصول كافي1 رواياتي آمده كه از بردن نام حضرت و مشخص كردن مكان ايشان نهي كرده است. امام هادي(ع) فرمود: با جانشين فرزندم حسن، چگونه خواهيد بود؟ شما او را نخواهيد ديد و نام بردن او جائز نيست. پرسيدند : پس چگونه از او ياد كنيم؟ حضرت فرمود: بگوييد: حجّت آل محمد(ص) .
ابوعبدالله صالحي مي گويد: دوستان ما بعد از شهادت امام عسكري(ع) از من درخواست كردن از اسم و مكان حضرت سؤال كنم. جواب آمد: اگر آنان را بر اسم او راهنمايي كني، آن را پخش مي كنندو اگر مكان او را معيّن كني، دشمنان رابه آن جا راهنمايي مي كنند.
از امام رضا(ع) دربارة حضرت قائم(ع) سؤال شد، فرمود:ديده نمي شودو نام برده نمي شود.
اين روايات از نام بردن حضرت منع كرده است، ولي آيا نام بردن حضرت فقط در آن زمان ممنوع بود يا بعد از آن نيز ممنوع است؟ اصولا‍‍ً وقتي نام نبردن حضرت براي حفظ جان ايشان از دشمنان باشد،با غايب شدن حضرت ديگر دسترسي به ايشان ندارند كه او را دستگير كرده و به قتل برسانند. پس وجه ممنوعيّت نام بردن او چيست؟ از اين رو برخي از علما مي گويند نام بردن حضرت اشكالي ندارد.
برخي از عالمان ديني اين احاديث را مخصوص دوران غيبت صغري مي دانند و ياد نام ايشان را در غيبت كبري جائز مي دانند.
اكنون نيز برخي ذكر نام حضرت را جائز نمي دانند زيرا در اين روايات از جمله در توقيعي (نامه اي) حضرت حجّت (ع) مي فرمايد: هر كس مرا نام ببرد، بين مردم ملعون است.
چون امروزه تمامي افراد نام حضرت را مي دانند حتّي علماي اهل سنّت نام ايشان را در كتابهايشان آورده اند،نوشتن و گفتن نام حضرت چه به طور خصوصي يا در محافل عمومي اشكالي ندارد.2 به نظر مي رسد رواياتي كه از نام بردن حضرت منع كرده، همين طور رواياتي از پيامبر كه فرمود: اسمه اسمي و كنيته كنيتي(نام حضرت را نبرده) به جهت احترام و عظم دادن به آن مقام رفيع باشد كه تمام بشريت در انتظار او لحظه شماري مي كنند.
1 كليني، كافي،ج 2، مترجم، ص 126.
2 مجلةحوزه، شمارة 70 - 71، ص 90، با تلخيص و اضافات.
|
