جواب:
طبق مفاد آيات وروايت، عصر ظهور، عصر شكوفايي، عدالت اجتماعي و برقراري صلح و سازندگي و تكاملعلم و دين و امنيت و آرامش مردم وجامعه است. قرآن ميفرمايد: ما اراده كرديم بر آنانكه در زمين استضعاف و خوار شدند، منّت گذاريم و آنان را پيشواي مردم و وارث زمين و ملك و جاه گردانيم.(1)
رسول گرامي اسلام(ص)فرمود: اگر از روزگار مگر يك روز باقي نماند خداوند مردي از اهل بين مرا بر ميانگيزد كه زمين را از عدل پر كند، چنان كه از ستم پر شده باشد.(2)
اما اين كه آيا در آن عصر كسي گناه ميكند، پاسخ سؤال روشن است كه تا انسان در دنيا وجود دارد، به سبب وجود شيطان و نفس اماره نميتواند از گناه دوري كند؛ اگر چه ميتواند با نفس اماره و شيطان مبارزه بكند، ما بشر همواره با فتنه و معصيت روبرو است. بعد از وقوع قيامت و حضور مؤمن در بهشت، گناهي سر نميزند و ظلم و بدي ديده نميشود.
البته اين لطف و منت بزرگ را خداوند بر بشر قرار داده است كه روزي در دنيا شاهد آباداني و حاكميت عدل به دست صاحب العصر و الزمان باشد واين حقيقت را بايد پذيرفت. به دليل حضور مستقيم حضرت حجت ميان مردم، جامعه و جوّ عمومي متأثر شده و عدل و دادش تمام زمين را فرا ميگيرد و مردم با يكديگر مهربان شده، با صدق و صفا زندگي ميكنند. امنيت عمومي همه جا را فرا ميگيرد و كسي در صدد اذيت و آزار ديگري نخواهد بود. وضع اقتصادي مردم خوب شده، به گونهاي كه مستحق زكات يافت نميشود، بارانهاي نافع و سودمند پي در پي ميبارد، تمام زمين سبز و خرم ميشود؛ توجه مردم به خدا زياد شده و دور گناهان نميگردند. اينها نويد ظهور و حضور امام مهدي(عج) است.
چون ثواب يا گناه دائر مدار انتخاب و اختيار است و اين خميره در جوهره انسانها وجود دارد، پس تا زماني كه بشر وجود دارد، حُسن يا سوء اختيار با او همراه است و تا زماني كه دنيا وجود دارد، انسان جزئي از موجودات آن است و با اختيار خود زندگي ميكند. وجود مقدس حضرت اگر چه باعث ايجاد مدينه فاضله خواهد شد و بي عدالتي كه بزرگترين ظلم است، برچيده ميشود. اما مردم در كردار خود به اقتضاي اختياري كه دارند، يا راه ثواب ميبرند و يا خطا كار شده و جزء دشمنان دين و حضرت قرار ميگيرند.
پي نوشتها:
1 - قصص (38)، آيه 5.
2 - منتخب الاثر، فصل 2، باب 1، ج 4، ص 142.
|
