جواب:
قضاوت درباره همه رخدادهايي كه بعد از ظهور امام زمان(ع) اتفاق ميافتد، مشكل است؛ زيرا در روايات و متون ديني تنها به برخي از حوادث اشاره شده است، ولي اين رخدادها همه حوادثي نيستند كه بعد از ظهور و در مدت حكومت امام زمان(ع) شكل ميگيرند. در اين جا به برخي از حوادث مهم اشاره ميشود كه بعضي از آغاز ظهور، شروع شده و برخي بعد از ظهور و در مدت حكومت امام اتفاق ميافتد:
1- اعلان ظهور:
اولين حادثهاي كه بعد از ظهور امام زمان(ع) شكل ميگيرد، اعلام ظهور امام زمان(ع) است. ظهور حضرت به وسيله منادي آسماني اعلام ميگردد، آن گاه حضرت در حالي كه به كعبه تكيه داده است، با دعوت به حق، ظهور خود را اعلام ميدارد.(1) دعوت حضرت هم به منظور اعلام ظهور حضرت است و هم به منظور فراخوان عمومي جهت پذيرش حكومت جهاني صورت ميگيرد. امام علي(ع) فرمود: هنگامي كه منادي از آسمان ندا ميدهد: حق از آنِ آل محمد است و اگر طالب هدايت و سعادت هستيد، به دامان آل محمد چنگ زنيد، حضرت مهدي(عج) ظهور ميكند.(2)
2- رجعت و بازگشت برخي از مؤمنان صالح و پيامبران الهي مانند حضرت عيسي(ع) كه در ركاب حضرت مهدي(عج) خواهند بود و در قيام و مبارزه او با ستمگران شركت دارند.
هم چنين بيان شده كه برهخي از منافقان خاص كه از بزرگان نفاق و دشمن اهل بيت اند، رجعت خواهند داشت. به اين مورد جداگانه خواهيم پرداخت.
3- قيام امام زمان(عج):
يكي از حوادث مهم كه بعد از ظهور امام زمان(ع) به وجود ميآيد، جنگ امام با دشمنان و مخالفان ظهور حضرت است. برخي از افراد و گروهها حكومت عدالت گستر امام زمان(ع) را بر نميتابند و با حضرت به جنگ ميپردازند. مخالفان امام را افراد و گروههاي مختلف تشكيل ميدهد(3) و سياست امام در برابر آنها متفاوت است.
امام زمان(ع) نخست همگان را به دين و صلح فرا ميخواند و با مدارا با آنها رفتار مينمايد.
متأسفانه دشمنان دعوت امام را ناديده گرفته و به جنگ با امام ميپردازند. امام با بهرهگيري از همه قدرت و امكانات، با دشمنان برخورد ميكنند، تا آن جا كه در برخي روايات، سخني از جنگ و كشتار وسيع به ميان آمده است.(4) در برخي روايات ديگر، جنگ امام زمان(ع) با دجّال(5) و سفيان(6) و پيروزي حضرت بر آنها گزارش شده است.
همچنين در برخي روايات ديگر از جنگ امام زمان(ع) با مخالفان ديگر امام و پيروزي حضرت بر آنها سخن رفته است.(7)
4- پيروزي امام زمان(عج):
بعد از جنگ امام زمان(ع) با دشمنان، سرانجام حضرت پيروز ميشود. در برخي روايات از پيروزي امام بر شرق و غرب،(8)، جنوب و قبله(9) گزارش شده است و در برخي از متون از پيروزي امام زمان(ع) بر همه جهان سخن به ميان آمده است.
امام باقر(ع) فرمود: حضرت قائم از ما است و فرمانروايي حضرت شرق و غرب را فرا ميگيرد.(10) از پيامبر اسلام(ص) گزارش شده است كه حضرت مهدي(عج) لشكريانش را به سراسر زمين گسيل ميدارد.(11)
5- تشكيل حكومت جهاني:
يكي از حوادث مهم كه بعد از ظهور امام زمان(ع) شكل ميگيرد، تشكيل حكومت جهاني است. حكومت جهاني امام زمان(ع) حكومت آرماني است كه با ادبيات و عبارات مختلف بيان شده است. گاهي از مدينه فاضله سخن گفته شده است.(12) در وقتي از جامعه مطلوب سخن به ميان آمده و گاهي از دولت كريمه گزارش شده است.
حكومت جهاني امام زمان(ع) از مؤلّفهها و شاخصه هايي برخوردار است كه تحقق هر كدام از آنها ميتواند يكي از حوادث بعد از ظهور امام زمان(ع) محسوب شوند.
در اين جا به عنوان ويژگيهاي حكومت جهاني امام زمان(ع) موارد بيان ميشود:
5-1 - گسترش عدالت:
يكي از ويژگيهاي حكومت امام زمان(ع) عدالت است. عدالت عنصر گم شدهاي است كه همگان دنبال آن هستند. اين گمشده در حكومت امام زمان تحقق پيدا ميكند.
پيامبر اسلام فرمود: يملاء الأرض قسطاً و عدلاً بعد ما ملئتْ ظلماً و جوراً؛(13) امام زمان(ع) حكومت را به گونهاي سازماندهي ميكند كه ديگر واژه ستم از ذهنها رخت بر ميبندد و كسي به ديگري ظلم نميكند؛ حتي حيوانات دست از تعدّي بر ميدارند و گوسفند همنشين گرگ ميگردد!.(14)
5-2 - گزينش كارگزاران شايسته:
طبيعي است كه حكومت آرماني امام زمان(ع) كه رهبري آن را امام مصلح و پارسا بر عهده دارد، كارگزاران آن نيز از صالحان و پارسايان خواهند بود، از اين رو در روايات آمده است كه دولت امام زمان(ع) را برخي از پيامبران و جانشينان آنان و صالحان و از اصحاب پيامبر اسلام(ص) تشكيل ميدهند. حضرت عيسي(ع) به امام زمان(ع) ميگويد: من به عنوان وزير فرستاده شدهام؛ نه امير و فرمانروا.(15)
5-3- رشد و دانش:
يكي از حوادث بسيار مهم رشد دانش و صنعت در عصر امام زمان(ع) است. دوره ظهور دوران گسترش علم و دانايي است و مدينه فاضله اسلامي مدينة العلم است. با آمدن آن منجي همان گونه كه ظلم جاي خود را به عدل و داد ميسپارد، دانايي و فرزانگي جايگزيني جهل و ناداني ميشود و جهان از نور عقل و دانش آكنده ميگردد.(16)
پي نوشتها:
1. نجم الدّين طبسي، چشم اندازي به حكومت مهدي، ص 64 - 65.
2. احقاق الحق، ج 13، ص 324.
3. نعماني، كتاب الغيبه، ص 231؛ اثبات الهداة، ج 3، ص 539؛ بحارالانوار، ج 52، ص 353.
4. نجم الدين طبسي، همان، ص 138.
5. صافي گلپايگاني، منتخب الاثر، ص 60.
6. همان.
7. نجم الدين طبسي، همان، ص 138 - 150.
8. صافي، همان، ص 470 - 471.
9. نجم الدّين طبسي، همان، ص 119.
10. احقاق الحق، ج 13، ص 259؛ ينابيع المودّه، ص 487؛ بحارالانوار، ج 52، ص 378.
11. القول المختصر، ص 23، با اقتباس از: نجم الدين طبسي، همان، ص 121.
12. مجله حوزه، ويژه امام زمان، ص 134 به بعد.
13. كنز العمال، ج 14، ص 175.
14. نجم الدين طبسي، چشم اندازي به حكومت مهدي، ص 146.
15. ابن طاووس، ملاحسن، ص 83.
16. بحارالانوار، ج 75، ص 51.
|
