جواب:
براي امام زمان دو غيبت است:
1 - غيبت كوتاه (غيبت صغري) كه آغاز آن از زمان فوت امام حسن عسكري(ع) تا حدود هفتاد و چهار سال بعد از آن بوده است.
در اين مدت امام زمان به وسيله نواب خاص خود با شيعيان در ارتباط بودند.
نواب خاص سئوالات و مشكلات مردم را مستقيماً با حضرت طرح ميكردند و جواب آن را ميگرفتند. به بيان ديگر: واسطه ميان مردم و امام بودند.
2 - غيبت بلند مدت (غيبت كبري) از آن زمان به بعد غيبت طولاني حضرت آغاز شده است.
در اين مدت حضرت نائب خاصي براي خود تعيين نكردهاند و به آخرين نايب خود فرمود بعد از فوت خودت به كسي وصيت به نيابت نكن. اگر كسي بعد از اين ادعاي نيابت خاصه را با من داشته باشد، دروغگو است. امام زمان در زمان غيبت طولاني خود مردم را در مسائل و مشكلات ديني به نواب عام رجوع دادهاند كه مسائل دين خود را از آنان فراگيرند و آنها را حجت از طرف خود بر مردم معرفي كردهاند. نواب عام، علما و مجتهدان شيعه هستند كه داراي شرايط اطاعت از خداوند، مخالفت با هواي نفس، تقوا و پاكي و... باشند.
|
