جواب:
همان طور كه در جواب سؤال دوّم اشاره شد، براي برقراري رابطه با امام زمان(ع) و زمينه سازي ظهور حضرت بايد برخي از شرايط و ويژگيها را رعايت نمود و با رعايت آنها ميتوان قابليت ايجاد نمود كه از امام زمان(ع) كمك گرفت و عنايت حضرت شامل حال انسانها شود. از آن جا كه امام معصوم فرد كامل انسانيت و حجت الهي روي زمين و واسطه فيض الهي ميباشد؛ به واسطه وجود او بركات الهي بر مردم نازل ميشود و عذاب الهي نيز به خاطر وجود او از مردم برداشته ميشود. امام زمان(ع) واسطه فيض الهي بوده و در زمان غيبت به هدايت مردم پرداخته و به رفع مشكلات مردم ميپردازند؛ از اين رو امام زمان(ع) در توقيعي (و فرمايش مكتوبي) كه از او صادر شده، نفع رسالت خويش به مردم را به خورشيدي تشبيه كرده كه در پشت ابر قرار گرفته است. خورشيد اگر چه پشت ابر بوده و مردم آن را نميبينند، ولي نفع آن به طور غير مستقيم همه عالم را فرا گرفته و همه از آن بهرهمند هستند. امام زمان فرمود: من سبب آرامش و امنيّت ساكنان زمين هستم، چنان كه ستارگان سبب امنيّت اهل آسمانند. همان طور كه از خورشيد در وقتي كه توسط ابرها پنهان شده، سود برده ميشود، از من نيز در حال غيبتم، بهره ميبرند.(1)
جابر بن عبداللَّه انصاري از پيامبر اسلام(ص) گزارش نمود كه حضرت فرمود: قسم به كسي كه مرا به پيامبري برگزيد، آنها از وي بهره ميبرند و از نور ولايت او كسب فيض ميكنند، همان طور كه مردم از خورشيد پنهان شده در پس ابر بهره ميبرند.(2)
در برخي از روايات ديگر آمده است كه امام زمان(ع) در مكانهاي مختلف حضور يافته و به مردم كمك ميكند، اگر چه مردم او را نميشناسند.(3)
امام علي(ع) فرمود: حجت حق بر زمين استوار است. در جادهها حركت ميكند. در خانهها و قصرها وارد ميشود. در شرق و غرب زمين به گردش ميپردازد. سخن مردم را ميشنود و بر جماعت مردم سلام ميكند. ميبيند وديده نميشود، تا زمان ظهور و وعده الهي و نداي آسماني.
هان! آن روز، روز شادي فرزندان علي و شيعيان او است.(4)
نمونههاي فراواني وجود دارد كه امام زمان(ع) برخي را مورد عنايت خود قرار داده به آنها كمك نموده و مشكلات آنها را رفع نموده است. بر اين اساس اگر انسانها بتوانند در خود قابليت ايجاد نمايند كه زمينه عنايت امام را فراهم كنند، امام زمان(ع) به آنها كمك ميكند.
پي نوشتها:
1. بحارالانوار، ج 52، ص 92.
2. همان، ص 913؛ ينابيع الموده، ج 2، ص 217.
3. كتاب الغيبه نعماني، ص 14.
4. همان، ص 86.
|
