جواب:
از منظرهاي متفاوت ميتوان به پرسش پاسخ داد. در ذيل به چند مورد اشاره ميشود. اگر چه برخي پاسخها مستقيم و صريح است، ليكن موارد ديگر به خاطر برخورداري از حيطه عاطفي و احساسي، نافذتر و مؤثرتر ميباشد. از اين رو پاسخها مكمّل هماند.
1 - دعا براي انسان كامل چون امام زمان(ع) ريشه در فطرت دارد.
جوهره اصلي روح و فطرت انسان، با كمالطلبي و نيكي گرايي آميخته و سرشته شده است.
تعظيم و تكريم، دعا و ذكر و ياد صاحبان كمال لازمه عشق و ارادت به نيكيها و كمالات است و ريشه در فطرت آدمي دارد.
اكنون در نظام خلقت، انسان كامل و صاحب كمال برتري جز امام زمان(ع) نيست. پس چگونه عاشق امام زمان(ع) ميتواند لحظهاي از دعاي حضرت غافل بماند؟
2 - دعا اظهار ايمان، ارادت و عشق است
دعا براي امام زمان(ع) يعني اظهار عشق و ارادت دوستدار به محبوب؛ دل دادن صميمانه دل داده به دلدار؛ سر سپردن سرباز جان بركف در پيش پاي سردار دعا براي امام يعني اعلام وفاداري صادقانه مريد به مراد؛ ابراز علاقه مطيع به مطاع؛ و اعلام خودفراموشي نسبت به جان جانان. دعا يعني ايستادن در برابر آيينه كمال و جمال و جلال حق تعالي و غم دوران دوري و رنج و محبتهاي ايام سيه روزي و هجران را بازگو كردن.
دعاي عاشق تجديد پيمان و تأكيد ميثاق و تقويت تعهد است بر وفاداري، خويشتن سازي، اصلاح نقش خويش و جامعه براي تداوم مبارك معشوق، دعا، نامهاي است كه عاشق براي معشوقش مينويسد اما نامهاي كه شاعر تفاوتش را با ديگر نامهها چنين بيان كرده است:
قلم بتراشم از هر استخوانم
مركب گيرم از خون رگانم
بگيرم كاغذي از پرده دل
نويسم بهر يار مهربانم
3 - دعا براي امام(ع)، تمرين خودسازي و آمادهسازي جامعه است
دعا كه مخ عبادتش گفتهاند، به معناي خواستن از خدا است چه چيزي از خدا درخواست ميكنيم؟
وجود مقدس ولي و حجت خدا را ميخواهيم.
سلامتي و ظهورش را طلب ميكنيم.
دعا يا طلب سخني است كه اگر از دل برآيد، عمل را به دنبال خواهد داشت، تلقين و تكرار دعا، دعا كننده را وادار ميكند هر كاري كه در سلامتي روحي و قلبي امامش تأثير منفي دارد، انجام ندهد. هر رفتار و گفتاري كه مانع ظهور و عامل تداوم غيبت است، نه تنها مرتكب نشود، بلكه تعهد ميبندد مانند هر عاشقي شب و روز تلاش كند تا موانعي را كه ديگران ايجاد ميكنند، برطرف سازد و محيط را آماده پذيرش محبوب گرداند.
4 - دعا براي امام(ع) دعا براي خود و جامعه است
دعا براي سلامتي و تعجيل در ظهور امام زمان(ع) در واقع دعا براي خود و جامعه انساني به خصوص مستضعفان جهان است. دعا براي رفع ظلم و ستم، فقر و فلاكت و كوه مصائبي است كه برگُرده بيچارگان و درماندگان است.
امام زمان(ع) در توقيع شريفي كه به نايب خاصش (جناب محمد بن عثمان) نوشته فرموده است: براي تعجيل فرج من بسيار دعا كنيد، زيرا كه گشايش كارها و امور شما در فرج من است.(1)
5 - ظهور و فرج امام زمان به امر و قضاي الهي در موعد مقرر و زمان مقرر تحقق مييابد
در عين حال نقش دعا در تعيين مقدرات الهي و حتي تغيير آنها مانند دفع معصيتهاي مقدّر و تعجيل در زمان ظهور مقدّر بي هيچ ترديدي ثابت است.
عبارت ديگر: خداوند مقدر نموده با توجه به اموري كه تحقق مييابد و علت هايي كه تمام و كامل ميشوند، امر فرج امام زمان در زمان يا دورهاي خاص تحقق يابد.
يكي از علت هايي كه در تعيين و تقدير زمان ظهور ميتواند نقش داشته باشد و در روايات معصومين به صراحت از آن نام برده شده، تأثير دعا در ظهور و تعجيل فرج امام زمان است. چون از يك طرف دعا، نشانه خواستن انسانها است و خواستن انسانها يكي از علتهاي تامه مبراي تحقق ظهور امام زمان است.
از طرف ديگر دعا يكي از اسباب و عللي است كه در جهان هستي، تأثير در تحقق يك چيز و يا رفع يك حادثه دارد، يعني در مجموعه جهان هستي و قوانين و سنتهاي مقدر و معين آن، نيز در قضاي الهي، دعا در تعيين حوادث و يا رفع آنها نقش دارد. خدايي كه تقدير حتمي و قطعي را معين نموده، مقدر كرده است كه دعا و خواستن از خداوند، هم چنين كارهاي نيك زمان تحقق سرنوشت و از جمله زمان ظهور را (كه يكي از حوادث جهان و سرنوشت انساني است) مقدّم سازد. بنابراين اصل ظهور امري حتمي و قطعي است، اما زمان تحقق آن از تقديرات مشروط است كه با افكار و عقايد و گفتار و افعال انسانها، مقدّم يا مؤخّر ميگردد.
پينوشتها:
1 - محدث نوري، نجم الثاقب، ص 505.
|
