جواب:
حضرت به نشانههاي حتمي و غير حتمي تقسيم ميشود كه در اين جا به برخي از علايم ظهور حضرت اشاره ميشود:
1- خروج سفياني:
يكي از علائم حتمي ظهور امام زمان(ع) خروج سفياني ذكر شده است: پيش از قيام قائم(ع) مردي از نسل سفيان در منطقه شام خروج ميكند و با تظاهر به دينداري، گروه زيادي از مسلمانان را ميفريبد و به گرد خود، ميآورد و بخش گستردهاي از سرزمينهاي اسلام را به تصرف خويش در ميآورد و بر مناطق پنجگانه شام، حمص، فلسطين، اردن قنسرين و منطقه عراق، سيطره مييابد.(1)
امام زين العابدين(ع) فرمود: ظهور حضرت قائم(ع) قطعي است؛ همن طور كه خروج سفياني قطعي است و در برابر هر قيام كنندهاي يك سفياني قيام ميكند.(2)
2- ظهور دجال:
يكي از نشانههاي ظهور حضرت مهدي(ع) خروج دجال است. اگر چه در اين كه دجال و مشخصات آن چيست، عبارات و ديدگاهها اختلاف دارند. پيامبر اسلام(ص) فرمود: قيامت، بر پا نميشود، تا وقتي كه مهدي(ع) از فرزندانم قيام كند و مهدي(ع) قيام نميكند، تا وقتي كه شصت دروغگو خروج كنند و هر كدام بگويد: من پيامبرم.(3)
دجال از ريشه دجل به معناي دروغگوي حيله گر است. در روايات، دجالها و دروغگويان فراوان نام برده شده است.(4)
3- درآمدن پرچمهاي سياه از خراسان:
يكي از نشانههاي ظهور امام زمان(ع) پديدار شدن پرچمهاي سياه از خراسان است. در روايات معصومان(ع) نيز از پديدار شدن پرچمهاي سياه به عنوان نشانههاي ظهور امام ياد شده است. امام باقر(ع) فرمود: يبرقهاي سياهي از خراسان بيرون ميآيد و به جانب كوفه به حركت در ميآيند، پس چون مهدي(ع) ظاهر شود، اينان وي را دعوت به بيعت ميكنند.(5)
برخي احتمال دادهاند كه منظور از خروج پرچمهاي سياه از خراسان، قيام ابومسلم خراساني است كه در سال 140 ه' ق به وجود آمده است، ولي اين احتمال درست نيست، زيرا قيام ابومسلم قبل از تولّد امام زمان(ع) بوده است و از نظر سند نيز قابل اعتماد نيست.(6)
4- خسوف و كسوف:
از نشانههاي ظهور، كسوف در نيمه ماه رمضان و خسوف در آخر و يا اول همان ماه است. كسوف در روزهاي نخست و روزهاي آخر ماه و خسوف در روزهاي مياني ماه، طبيعي و عادي است و در طول تاريخ بارها، رخ داده است، ولي خورشيد گرفتگي و يا ماه گرفتگي در وسط ماه امر غير عادي است و رؤيت آن امكان ندارد.(7)
امام باقر(ع) فرمود: دو نشانه، پيش از قيام مهدي(ع) پديد خواهد آمد كه از زمان هبوط آدم(ع) در زمين بيسابقه است: گرفتن خورشيد نيمه ماه رمضان و گرفتن ماه در آخر آن.(8)
5- فراگير شدن جهان از ظلم و ستم:
فراگير شدن ظلم و جور، از نشانههاي معروف ظهور امام زمان(ع) است. روايات متعدد، اين نشانه را بيان كرده، چنان كه اين حديث معروف به سندهاي گوناگون بيان شده است: يملأاللَّه به الارض قسطاً و عدلاً بعد ما ملئت ظلماً و جوراً؛(9) خداوند به وسيله ظهور مهدي(ع) زمين را پر از عدل و داد ميسازد. پس از آن كه از ظلم و ستم پر شده باشد.
علامه مجلسي از امام صادق(ع) آورده است كه بيش از يك صد نوع گناه و انحراف اخلاقي، اجتماعي و فرهنگي كه در زمان غيبت دامنگير جوامع اسلامي ميشود، پيش گويي شده است.(10)
6- صيحه آسماني:
يكي از نشانههاي ظهور، صيحه آسماني بيان شده است كه ظاهراً در هنگام ظهور امام زمان(ع) از آسمان شنيده ميشود.(11) و همه مردم آن را ميشنوند. در روايات تعبيرهاي نداء و صوت نيز به كار رفته است كه شايد اشاره به صيحه آسماني باشد و يا نشانههاي جداگانه هستند. امام باقر(ع) فرمود: ندا كنندهاي از آسمان، نام قائم را ندا ميكند. پس هر كه در شرق و غرب است، آن را ميشنود. از وحشت اين صدا، خوابيدهها بيدار، ايستادگان نشسته و نشستگان، بر دو پاي خويش ميايستند.
بيان اين نكته ضروري است كه نشانههاي ظهور امام زمان(ع) منحصر به علايم فوق الذّكر نيست، بلكه نشانههاي ديگر مانند خروج يماني،(12) قتل نفس زكيه،(13) خروج يأجوج و مأجوم،(14) طلوع خورشيد از مغرب،(15) جنگهاي خونين،(16) و... نيز بيان شده است.
پي نوشتها:
1. مجله حوزه، ويژه امام زمان، ص 248؛ ابراهيم اميني، دادگستر جهان، ص 221.
2. بحارالأنوار، ج 52، ص 182.
3. ارشاد مفيد، ج 2، ص 371؛ سنن داود، ج 4، ص 115.
4. مجله حوزه، ويژه امام زمان، ص 263.
5. شيخ طوسي، كتاب الغيبه، ص 452؛ بحارالأنوار، ج 52، ص 217.
6. مجله حوزه، ويژه نامه امام زمان(ع)، ص 269.
7. همان، ص 270.
8. كتاب الغيبه، نعماني، ص 271.
9. كنز العمال، ج 14، ص 264؛ ينابيع الموده، ص 448.
10. بحارالأنوار، ج 52، ص 256 - 260.
11. كتاب الغيبه، نعماني، ص 254.
12. تاريخ غيبت كبري، ص 252؛ مجله حوزه ويژه نامه امام زمان، ص 254.
13. منتخب الأثر، ص 459.
14. همان، ص 461.
15. وافي، ج 2، ص 446.
16. بحارالأنوار، ج 52، ص 246.
|
