جواب:
يكي از وظايف شيعيان در عصر غيبت امام زمان(ع) اين است كه وقتي اسم مبارك حضرت خصوصاً لقب مبارك قائم را بشنوند، به عنوان احترام و تعظيم از جا بلند شوند. همان گونه كه با حضور بزرگي، انسان براي احترام از جاي خود برمي خيزد. پس به خاطر انجام وظيفة احترام است كه مردم به هنگام شنيدن قائم بلند مي شوند.
روايت شده كه دعبل خزاعي وقتي قصيدة نائيه خود را براي امام رضا(ع) خواند، چون رسيد به اين شعر خروج إمام لامحاله خارج، يقوم علي اسم الله بالبركات؛ امامي حتماً ظهور مي كند و قيام او با نام خدا و موجبات بركات است حضرت امام رضا(ع) برخاست و سر نازنين خود را خم كرد به سوي زمين، پس از آن كه كف دست راست خود را بر سر گذاشته بود و گفت: اللهم عجّل فرجه و مخرجه و انصرنا به نصراً عزيزاً.
برخي گفته اند: شهربانو بعد از شهادت امام حسين(ع) خود را در آب انداخت و غرق نمود. اين هم نادرست و ساختگي است.
درس اين است كه شاه زنان يا شهربانو، مادر امام سجاد(ع) در جريان وضع حمل و بعد از ولادت امام سجاد(ع) در گذشت. اما اين كه آيا زنان امام حسين(ع) در زندگي حضرت نقشي داشتند، پاسخش مثبت است.
طبيعي است كه در روابط زن و شوهري، هر يك در زندگي ديگري نقش داشته باشند. در زندگي حضرت هم زنانش نقش داشتند، كه به جهت پرهيز از طولاني شدن پاسخ از ذكر جزئيات خودداري مي كنيم.
دربارة زندگي امام حسين(ع) مي توانيد اين دو كتاب را مطالعه نماييد:
1ـ حسين كيست، نويسنده فضل الله كمپاني؛
2ـ زندگينامة امام حسين(ع)، نويسنده رسولي محلاتي.
|
