جواب:
نگاه كلي به حوادث جهان و آينده شريعت
جنگ ها و خون ريزي ها در هر چهره زشت و قبيحي كه ظاهر مي شود و جامعهها و تمدنها و فرهنگ ها با همة اختلاف ها و تضاد و درگيري هايي كه دارند، در نهايت، راه تكامل را طي مي كنند و به سوي تمدن و فرهنگ يگانه و پيدايش جامعة جهاني واحد به پيش مي رود.
شهيد مطهري(ره) مي فرمايد: بنابر نظرية اصالت فطرت و اين كه وجود اجتماعي انسان و زندگي اجتماعي او بالاخره روح جمعي جامعه وسيله اي است كه فطرت نوعي انسان براي وصول به كمال نهايي خود انتخاب كرده است، بايد گفت: جامعه ها و تمدن ها و فرهنگ ها به سوي يگانه شدن، متحد الشكل شدن و در نهايت امر در يكديگر ادغام شدن سير مي كنند و آيندة جوامع انساني، جامعه جهاني واحد تكامل يافته است كه در آن همه ارزش هاي امكاني انسانيت به فعليت مي رسد و انسان به كمال حقيقي و سعادت واقعي خود و بالاخره به انسانيت اصيل خود خواهد رسيد. از نظر قرآن اين مطلب مسلّم است كه حكومت نهايي، حكومت حق و نابود شدن يكسرة باطل است و عاقبت از آن تقوا و متّقيان است.
مجموعة حوادثي كه در عراق و هر كجاي دنيا اتفاق مي افتد، اگر چه با تخريب و فساد و ظلم و جنايت همراه است، ولي در نهايت بشر فرو رفته در غرور و غفلت را از خواب گران بيدار مي سازد و سرخورده از حكومت هاي ظالم و ستمگر كه داعيه اصلاح و حكومت عادلانه و آزادي دارند، مي شود و با ايجاد احساس نياز شديد به وحي و رهبر آسماني، او را به ناتوانياش در ادارة جهان و نارسايي و نقصان خرد و دانش جدا از وحي و آسمان براي تأمين سعادت و خوشبختي انسان متقاعد مي سازد و افكار جمعي جهانيان را به سوي آسمان و مهدي موعود (عمل ا... تعالي فرجه) سوق مي دهد.
حوادث عراق و ارتباط آن با مسئله ظهور
حوادث و اتفاقاتي كه پيش از ظهور حضرت صاحب الامر توسط پيامبر اسلام(ص) و حضرات ائمه(ع) پيش بيني و پيشگويي شده، از جهتي به دو دسته تقسيم مي شود:
يك دسته از حوادث، نشانه هاي قريب الوقوع بودن ظهور و پيام آور نزديك شدن تحقق وعدة الهي است، مثل خروج سفياني و دجال.
دستة ديگر، حوادثي است كه صرفاً در آموزه هاي ديني آمده است.
آن حوادث پيش از قيام حضرت قائم(ع) به وقوع خواهد پيوست و هيچ اشارهاي نشده است كه در آستانة ظهور اتفاق مي افتد يا سال ها و بلكه قرن ها ممكن است با زمان ظهور فاصله داشته باشد. از جمله در آموزه هاي ديني آمده است كه پيش از ظهور قائم آل محمد(ص) و شهرهاي عراق مخصوصاً بغداد و بصره به وسيله آتش ها (تمپ ها)يي كه از طريق هود ريخته مي شود، خراب مي شود و بغداد اشغال ميگردد و تحت سلطه و احاطه غير اعراب در ميآيد، در نتيجه خون ريزي ها و تجاوز به اموال و ناموس مردم و تخريب شهرها چنان خوف و وحشتي ايجاد مي گردد كه مردم در هيچ نقطه اي از عراق احساس امنيت نمي كنند و...
اوّلاً نمي دانيم اين گونه حوادث تا زمان ظهور حضرت چقدر فاصله دارد.
ثانياً دقيقاً نمي دانيم كه آيا هجوم منشانة غربي ها به سركردگي شيطان بزرگ امريكا به سرزمين عراق و كوبيده شدن بغداد و بصره و توسعه خوف و ترس و ناامني در همه عراق، مصداق همان چيزي است كه در روايات پيش گويي شده است.
بنابراين ذكر آن به صورت گمان اشكال ندارد امّا جز خدا و كساني كه اطلاعاتشان متصل به علم الهي است،كسي ديگر نمي تواند به صورت قطعي در نفي يا اثبات آن به عنوان مصداق روايات و علائمي كه در آستانة ظهور اتفاق مي افتد، نظر بدهد.
|
