جواب:
قبل از پاسخ گويي، ابتدا مي بايست معناي مشاهده را دانست. مشاهده حضرت، يعني ديدن با چشم ظاهري توأم با شناخت ايشان.
در دورة غيبت كبري واين كه مشاهدة حضرت امكان دارد يا نه، علماي بزرگ داراي دو ديدگاه هستند: بعضي به سبب استناد به توقيع شريف، هرگونه ارتباط و ديدار با امام مهدي(عجل الله تعال فرجه الشريف) را در عصر غيبت ناممكن دانسته و مي‍گويند: مدّعي آن كذّاب مفتر است. اما بعضي از علما، ديدار و تشرف اولياي خاصل الهي را ممكن دانسته و در اين باره دلايلي را ارائه كرده اند، ولي شنيده نشده است كسي كه محضر امام عصر را در دورة غيبت درك كرده، ديگران را مطلع ساخته باشد. در عين حال اولياي الهي و افرادي كه به مقامات عاليه معنوي رسيده اند، از مشاهدة جمال نوراني و فيض حضور امامي كه در ظاهر غايب مي باشد، ولي ناظر است، بي بهره نيستند:
هر كه را اسرار حق آموختند مهر كردند و دهانش دوختند.
طبق توقيع شريف و روايات مستند به معصوم، ديدن حضرت از مجاري عادي و مشاهده حضوري امكان پذير نيست، و نيز امكان دارد افرادي خاص هرگاه بخواهند بتوانند امام را ملاقات كنند، آن گونه كه در غيبت صغري شايد منظور از توقيع شريف همين باشد. ولي فيض بردن از محضرش از راه هاي غير عادي و هرگاه امام اراده كند، براي علما و اولياي بزرگ ممكن است. سيّد مرتضي از فقها و علماي بزرگ كه نزديك به هزار سال پيش مي زيسته، مي نويسد: ما جايز مي دانيم كه گروه زيادي از اوليا و معتقدان به امامت ايشان، شرفياب محضرشان شوند و بهره گيرند. ما قطع نداريم امام بر برخي از اوليا و شيعيان خود ظاهر نشود، بلكه اين جايز است و نيز جايز خواهد بود كه براي هيچ يك از آنان ظاهر نگردد. هر كس از ما نمي داند مگر حال خود را اما حال ديگران براي ما معلوم نيست.[1]
با توجه به جملة هر كس از ما نمي داند مگر حال خود را اشاره اي اجمالي و نوعي تأييد ضمني نسبت به تشرف است.
مطالعة مجلة حوزه ويژة امام زمان شمارة 70 و 71 مقالة ارتباط با امام زمان مفيد است.
[1] مجلة حوزه، ويژة امام زمان، شمارة 70- 71، ص 98.
|
