جواب:
ميان علاماتي كه در روايات بر آن تمسك شده، وقوع بعضي حتمي است و بعضي محتمل، به اين معنا كه ظهور مشروط به وقوع علامات حتمي است. اگر هر كدام واقع نشود، حضرت ظاهر نخواهد شد. واقع شدن يا نشدن علامت هاي احتمالي دليل بر حتميت ظهور حضرت نخواهد بود. ممكن است دليل بر نزديكي نسبي ظهور باشد.
به حتميت پنج نشانه اشاره شده است: خروج سفياني، خروج يماني، صيحة آسماني،قتل نفس زكيّه و خسف در بيداء.4[9]
اشاره اي كوتاه به نشانه هاي حتمي:
خروج سفياني و خسف در بيداء: پيش از قيام قائم(ع) مردي از نسل ابوسفيان، در منطقة شام خروج ميكند و با تظاهر به دينداري، گروه زيادي از مسلمانان را مي فريبد... سفياني، با اين كه از پليد ترين مردمان است، ولي همواره ذكر يارب يارب بر زبانش جاري است. وي آن گاه كه از ظهور مهدي(ع) با خبر ميشود، با سپاه امام(ع) برخورد ميكند و به امر خدا همة لشكريان وي به جز چند نفر در زمين فرو مي روند و هلاك ميشوند.
2ـ خروج يماني: سرداري از يمن قيام ميكند و مردم را به حق و عدل دعوت ميكند و با ظهور امام زمان به حضرت مي پيوندد.
3ـ كشته شدن شخصي پاك و بي گُناه: نفس زكيّه يعني شخصي كه داراي روح و روان پاك و بي گناه است. گويا در آستانة ظهور مهدي(عج) در گير و دار مبارزات زمينه ساز انقلاب مهدي(ع) فردي پاك باخته و مخلص در راه امام(ع) ميكوشد و مظلومانه به قتل ميرسد. ميگويند فرد ياد شده از فرزندان امام حسن مجتبي(ع) است كه در روايات گاهي از او به عنوان نفس زكيّه يا سيّد حسني ياد شده است.
4ـ صيحه و صداي آسماني: مقصود صدايي است كه در آستانة ظهور حضرت(ع) از آسمان شنيده ميشود و همة مردم آن را مي شنوند. در روايات، تعبيرهاي نداء، فزعه و صوت به كار رفتهاست كه هر يك نشانة جداگانه اي است، لكن تعبيرهاي گوناگون از يك
حادثه و يا دست كم شكل هاي گوناگون يك حادثه ميباشند.[10]
[9]مجلةحوزه، ويژة امام زمان، شمارة 70 ـ 71، شمارة 243.
[10]همان، بررسي نشانه هاي ظهور، با تلخيص.
|
