جواب:
الف) نشانههاي مهم ظهور عبارتند از:
1) فراگير شدن ظلم و فساد: اولين نشانهاي كه با مشاهدة آن ميتوان نزديك شدن هر انقلابي، از جمله اين انقلاب بزرگ را، پيشبيني كرد، گسترش ظلم و جور و فساد و تجاوز به حقوق ديگران و انواع مفاسد اعتقادي و انحرافات اخلاقي است كه خود عامل توسعه فساد در جامعه ميباشد. در روايتي از امام صادق(7) اشاره به دهها نوع از اين مفاسد كه قسمتي از آن جنبه اعتقادي و سياسي و بخشي جنبه اخلاقي دارد، شده است. اين مفاسد را ميتوان به سه گروه تقسيم كرد: گروه اول: مفاسد مربوط به مسايل حقوقي و حكومتها مانند گسترش ستم، پيروزي حاميان باطل، عدم آزادي بيان و عمل تا آنجا كه افراد باايمان گاهي تنها در دل ميتوانند از ظلم و ظالم ابراز تنفر كنند. همچنين صرف ثروتها در طريق جنگها و مسابقات تسليحاتي ويرانگر و...
گروه دوم: مفاسد مربوط به مسايل اخلاقي مانند گسترش تملق و چاپلوسي و... گروه سوم: مفاسدي كه جنبه عقيدتي دارد مانند تحميل خواستههاي هوسآلود خويش بر قرآن و تفسير به رأي و جهتگيريهاي شخصي و مادي در مسايل مذهبي و...
2) دجال، مرد پرتزوير و حيلهگر:
هنگامي كه سخن از دجال به ميان ميآيد معمولاً طبق يك سابقه ذهني عاميانه، فقط ذهن متوجه شخص معين يك چشمي ميشود كه با جثه و مركبي افسانهاي، با برنامهاي مخصوص قبل از انقلاب حضرت مهدي(7) ظهور خواهد كرد. ولي با دقت در ريشه لغوي دجال و منابع حديثي، استفاده ميشود كه دجال منحصر به يك فرد نيست، بلكه عنوان كلي براي افراد پرتزوير و حيلهگر و فريبكار ميباشد كه براي كشيدن تودههاي مردم به دنبال خود از هر وسيلهاي استفاده ميكنند و بر سر هر انقلاب سازندهاي، ظاهر ميشوند و... 3) ظهور سفياني:
گرچه از بعضي روايات برميآيد كه «سفياني» شخص معيني از آل ابوسفيان و فرزندان اوست ولي از برخي روايات ديگر استفاده ميشود كه سفياني منحصر به يك فرد نبوده، بلكه اشاره به صفات و برنامههاي مشخصي است كه در طول تاريخ افراد زيادي مظهر آن بودهاند.
از جمله در روايتي از امام علي بن الحسين(7) نقل شده كه فرمودند: «امر السفياني حتم من الله و لايكون قائم الاّبسفياني ظهور سفياني از مسايل حتمي و مسلم است و در برابر هر قيام كنندهاي يك سفياني وجود دارد.»(116) 4) نداي آسماني:
از نشانههاي مهم قبل از ظهور نداي آسماني به همه مردم جهان است كه اهل هر زباني آن را به زبان خود ميشنوند.
از محمد بن مسلم منقول است كه گفت: «منادي از آسمان نام قائم را ندا ميكند به گونهاي كه هر كس در شرق و غرب جهان باشد آن را ميشنود. در اثر آن صدا، خفته بيدار ميشود، ايستاده مينشيند و نشسته به پا ميخيزد و آن صداي جبرئيل روحالامين است.»(117)
ب) چگونگي رحلت حضرت مهدي (عج):
در اين زمينه اختلافاتي در روايت وجود دارد. در برخي از روايات آمده كه آن حضرت مدتي حكومت خواهند كرد و سپس وفات ميكنند و مسلمانان بر ايشان نماز ميگزارند.(118) از بعضي از روايات استفاده ميشود كه مرگ آن حضرت طبيعي نخواهد بود و به دست جنايتكاران، با مشخصاتي كه براي آنان در روايات ذكر شده، به شهادت ميرسد.(119) و در برخي نقلها اين چنين آمده است كه:
«... پس از ظهور امام مهدي(عج) و گذشتن هفتاد سال از حكومت عادلانه و پربركت او و سرشار ساختن زمين و زمان از عدل و داد، پايان زندگي سراسر افتخار ايشان به سر ميرسد و زني تبهكار از «بني تميم» كه مانند مردان مو بر چهره دارد، روزي به هنگام عبور آن حضرت از كوچه با انداختن تخته سنگي از پشت بام، ايشان را به شهادت ميرساند.»(120)
در اين زمينه مطالعه كتابهاي «مكيال المكارم»، سيد محمدتقي موسوي اصفهاني در دو جلد و «عصر ظهور»، علي كوراني، «امام مهدي از ولادت تا ظهور» سيد محمدكاظم قزويني و «نويد امن و امان» آيتالله صافي گلپايگاني و «دادگستر جهان» از آيتالله اميني را پيشنهاد ميكنيم.
پاورقي:
-116 آيتالله مكارم شيرازي (حفظهالله)، مهدي انقلابي بزرگ، ص 207-178. -117 علي كوراني، عصر ظهور، ص 279-278.
-118 علامه مجلسي، بحارالانوار، ج 52، ص 383.
-119 جمعي از نويسندگان، مجله حوزه، چشم به راه مهدي، انتشارات دفتر تبليغات اسلامي، ص 357 (نويسنده تحقيق: ابوالقاسم يعقوبي، نگاهي به تولد و زندگي امام زمان(7).
-120 شيخ علي حائري يزدي، الزامالناصب، جلد (2)، مؤسسه الاعلمي، چاپ پنجم، ص 146، به نقل از كتاب امام مهدي از ولادت تا ظهور،سيد محمدكاظم قزويني، ترجمه و تحقيق: علي كرمي و سيد محمد حسيني، ص 785.
|
