جواب:
در سوره انبياء ميخوانيم «وَلَقَدْ كَتَبْنا في الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ اَنَّ الاَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصّالِحُونَ – اِنَّ في هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدينَ» انبيا/105 و 106
[ما در زبور بعد از ذكر (تورات) نوشتيم (و مقرر داشتيم) كه بندگان صالح من (حكومت) زمين را به ارث ميبرند – در اين سخن ابلاغ روشني است براي گروه عبادت كنندگان]
اين آيات ، به دنبال آياتي كه پاداش اخروي صالحان را بيان ميكند قرار گرفته ، و در واقع بيانگر پاداش دنيوي آنان است و پاداش بسيار مهمي كه زمينه ساز سعادت و اجراي احكام الهي و صلاح و نجات جامعه انساني است.
با توجّه به اينكه «ارض» به طور مطلق تمام كرة زمين و سراسر جهان را شامل ميشود (مگر اينكه قرينه خاص در ميان باشد) اين آيه بشارتي است در زمينه حكومت جهاني صالحان، و از آنجا كه اين معني درگذشته تحقق نيافته است ، بايد در آينده در انتظار آن بود، و اين همان چيزي است كه به عنوان «حكومت جهاني مهدي» از آن ياد ميكنيم.
در روايات اسلامي – علاوه بر اشاره روشني كه در آيه فوق نسبت به قيام مهدي (ع) شده – نيز اين مسأله به طور صريح آمده است ، از جمله مرحوم «طبرسي» در «مجمع البيان» در ذيل همين آيه از امام باقر (ع) چنين نقل ميكند
«هُمْ اَصْحابُ الْمَهَديِّ في آخِرِ الزَّمانِ» [آنها (بندگان صالحي را كه خداوند در اين آيه بعنوان وارثان زمين ذكر فرموده است) ياران مهدي (ع) در آخر الزمان هستند].
در تفسير قمي نيز در ذيل اين آيه چنين آمده است
«قالَ الْقائِمُ وَ اَصْحابُه» منظور از اين آيه «مهدي (قائم) و ياران او هستند».
شك نيست كه بندگان صالح خدا ممكن است بخشي از حكومت روي زمين را در اختيار بگيرند، همانگونه كه در عصر رسول الله(ص) و بعضي از اعصار ديگر واقع شد. ولي قرار گرفتن حكومت تمام روي زمين در اختيار صالحان، تنها در عصر مهدي(ع) صورت ميگيرد، و روايات فراواني كه از طرق اهل سنت و شيعه در اين زمينه رسيده است در سر حد تواتر است.
|
