جواب:
1 ـ فراگير شدن ظلم و فساد.
نخستين نشانهاي كه با مشاهدة آن ميتوان نزديك شدن هر انقلابي ـ از جمله اين انقلاب بزرگ را ـ پيش بيني كرد گسترش ظلم و جور و فساد و تجاوز به حقوق ديگران و انواع مفاسد اجتماعي و انحرافات اخلاقي است كه خود عامل توسعة فساد در جامعه است. طبيعي است فشار كه از حد گذشت انفجار رخ ميدهد، زيرا انفجارهاي اجتماعي همانند انفجارهاي ميكانيكي به دنبال فشارهاي شديد و زايد از حدّ است.
2 ـ دجّال (مرد پر تزوير و حيلهگر!)
هنگامي كه سخن از «دجّال» به ميان ميآيد، معمولاً طبق يك سابقة ذهني عاميانه، فقط ذهنها متوجّه شخص معيّن يك چشمي ميشود كه با جثّة افسانهاي و مركب افسانهايتر، با برنامهاي مخصوص به خود پيش از انقلاب بزرگ مهدي ظهور خواهد كرد.
ولي همانگونه كه از ريشة لغت دجّال از يك سو و از منابع حديث از سوي ديگر استفاده ميشود، دجّال منحصر به يك فرد نيست، بلكه عنواني است كلّي براي افراد پرتزوير و حيلهگر؛ و پر مكر و فريب و حقّه باز كه براي كشيدن تودههاي مردم به دنبال خود از هر وسيلهاي استفاده ميكنند، و بر سر راه هر انقلاب سازندهاي كه در ابعاد مختلف صورت ميگيرد ظاهر ميشوند.
2 ـ ظهور سفياني
ظهور «سفياني» همانند ظهور «دجّال» نيز در بسياري از منابع حديث شيعه و اهل تسنّن به عنوان يكي از نشانههاي ظهور مصلح بزرگ جهاني، ويا به عنوان يكي از حوادث آخر زمان، آمده است. (كتاب بحار الانوار، 53/ 182ـ 190 ـ 192 ـ 206 ـ 208 ـ 209).
گرچه از بعضي روايات بر ميآيد كه «سفياني» شخص معيّني از آل ابوسفيان و فرزندان او است، ولي از پارهاي ديگر استفاده ميشود كه سفياني منحصر به يك فرد نبوده، بلكه اشاره به صفات و برنامههاي مشخّصي است كه در طول تاريخ افراد زيادي مظهر آن بودهاند.
از جمله در روايتي از امام علي بن الحسين (ع) نقل شده
«امر السّفياني حتم من الله و لايكون قائم الّا بسفياني» (بحار، 52/182) [ظهور سفياني از مسائل حتمي و مسلّم است و در برابر هر قيام كنندهاي يك سفياني وجود دارد!]
از اين حديث بخوبي روشن ميشود كه سفياني جنبة «توصيفي» دارد نه «شخصي» و اوصاف او همان برنامهها و ويژگيهاي او است و نيز استفاده ميشود كه در برابر هر مرد انقلابي و مصلح راستين يك (يا چند) سفياني قد علم خواهدكرد.
|
