جواب:
بطوري كه از اخبار استفاده ميشود به دو جهت امتحان به غيبت حضرت مهدي(ع) از شديدترين امتحانات است.:
جهت اول: چون اصل غيبت بسيار طولاني ميشود، بيشتر مردم در ريب و شك ميافتند و برخي در اصل ولادت و بعضي در بقاي آن حضرت شك مينمايند و جز اشخاص مخلص و با معرفت و آزموده، كسي بر ايمان و عقيدة به امامت آن حضرت باقي نخواهد ماند. چنانچه پيغمبر اعظم(ص) در ضمن روايت معروفي كه جابر روايت كرده است فرمود:
«ذلِكَ الَّذي يَغيبُ عَنْ شيعَتِهِ وَ اَوْليائِهِ غَيْبَهً لا يثبتْ فيها عَلَي الْقَوْلِ بِاِمامَتِهِ الاّ مَنِ امْتَحَنَ اللهُ قَلْبَهُ لِلْايمانِ»
و معلوم است كه ايمان به بقاء، حيات، عمر، غيبت طولاني و انتظارظهور در دوران بسيار طولاني غيبت، دليل حسن اعتقاد و اعتماد به خبرهاي غيبي پيغمبر(ص) وائمه (ع) و نشانة ايمان به قدرت الهي، و علامت قوّت تسليم و تمكين از برنامههاي دين است. براي اينكه ايمان كامل و صادق به امور غيبي حاصل نميشود مگر براي اهل يقين و پرهيزكاران و كساني كه از تاريكي وساوس نجات يافته وبه سر منزل اطمينان نفس و ثبات عقيده رسيده و دلشان از انوار هدايت منوّر و روشن شده باشد و به استبعادات و شبهاتِ واهي اعتنا نكرده در راه دينداري و ولايت، لغزش قدم و تزلزل نيابند.
جهت دوم: شدتها و پيش آمدهاي ناگوار و تغييرات و تحولاتي است كه در دورة غيبت، روي داده و مردم را زير و رو ميسازد بطوري كه حفظ ايمان و استقامت، بسيار دشوار ميگردد وايمان افراد در مخاطرات سخت واقع ميشود چنانچه از حضرت صادق(ع) روايت شده است كه فرمود: آن كس كه بخواهد در عصر غيبت به دينش متمسك و ملتزم باشد، مثل كسي است كه شاخة درخت خار را بادست بزند تا خارهايش قطع گردد ـ سپس امام بادست خود به اين كار اشاره كرده آنگاه فرمود: به درستي كه براي صاحب اين امر غيبتي است پس بايد هر بنده خداي بپرهيزد و بايد به دينش متمسك گردد.
در دوران غيبت، جمال ظاهر دنيا هر چه بيشتر و بهتر جلوه گر و دل فريب ميشود، اسباب معاصي و گناهان و لذائذ حيواني بيش از همه وقت فراهم و در دسترس عموم قرار ميگيرد، بساط لهو و لعب و غنا و خوانندگي و طرب همهجا گسترده ميشود زنها و مردهاي بيگانه با هم امتزاج و اختالاطهاي نامشروع و خلاف عفت و نجابت پيدا كنند، كسبهاي حرام متداول و رسمي و معاش اكثر مردم از راههاي حرام باشد و براي اختلاطهاي مؤمن ضربت شمشير از به دست آوردن يك درهم حلال آسان تر باشد، مادّيات و دنيا پرستي بر مردم غالب و مقامات و مناصب به دست كساني افتد كه به احكام خدا پايبند و ملتزم نباشند، زنان را در رتق وفتق امور عامه و كارهائي كه به عهده مردها است دخالت دهند ربا و ميگساري و فروش شراب و قمار و بي عفتي و فحشاء علني گردد.
اهل دين و امانت و ايمان ذليل؛ و نابكاران و اراذل و بي دينان، به ظاهر عزيز گردند. امر به معروف و نهي از منكر ترك و عكس آن رايج شود. معروف را منكر و منكر را معروف شناسند، به معصيت و گناه و هم كاري با ستمگران افتخار نمايند، امانت را غنيمت و صدقه را غرامت شمارند.
شعائر و آداب اسلام را ترك و آداب و شعائر كفار را رسمي كنند. اهل حق خانه نشين و ناپاكان و خدانشناسان مصدر امور گردند. زنها با گستاخي تمام آداب و سنن اسلامي را ترك و به وضع دوران جاهليّت برگردند. به واسطة تسلط و غلبة كفار و استبداد اشرار، آن چنان مؤمنان در فشار واقع و از آزادي محروم شوند كه كسي را جرأت آن نباشد كه نام خدا را ببرد مگر در پنهاني و بطوري كار حفظ ايمان سخت شود ك شخص صبح كند درحالي كه در شمار مؤمنان و مسلمانان است و شب كند درحالي كه از اسلام بيرون رفته و كافر شده باشد.
از حضرت صادق(ع) روايت شده است كه فرمود: اين امر براي شما واقع نخواهد شد مگر پس از نااميدي، نه، به خدا نميآيد تا شما (مؤمن و منافق) از هم جدا شويد. نه، به خدا نخواهد آمد تا شقي شود هر كس شقي ميگردد و سعيد گردد هر كس سعيد ميگردد. (كمال الدين 2/باب 34 ص 15، ح 31)
و در روايت ابن عباس است كه پيامبر اعظم(ص) فرمود: كساني كه در زمان غيبت اوبر عقيده به امامت او ثابت باشند از كبريت احمر كمياب ترند.
پس جابر به پا خاست و عرض كرد: يا رسول الله براي قائم از فرزندان تو غيبت است؟
فرمود: آري سوگند به پروردگارم و بايد خدا گروندگان را تخليص كند و كفار را محو سازد. اي جابر، اين امري است (كار بزرگي است) از كارهاي خدا و سرّي است از اسرار خدا كه از بندگان خدا پوشيده است پس بر حذر باش از شك در آن پس به درستي كه شك در كار خداوند عزوجل كفر است.
|
