جواب:
يكي از افترائات مغرضين و دشمنان شيعه و اعداي اهل بيت اين است كه ميگويند: شيعه معتقد است امام در سرداب غيبت كرده و در سرداب باقي است و از سرداب ظاهر خواهد شد و هر شب بعد از نماز مغرب بر در سرداب ميايستند تا ستارگان نيك آشكار گردند سپس متفرق ميشوند تا شب بعد.
ما در تكذيب و ردّ اين افترا محتاج به هيچ گونه توضيح نيستيم چيزي كه عيان است چه حاجت به بيان است ـ همه ميدانند كه اينگونه افترائات از امثال ابن خلدون و ابن حجر، جعل و بر اساس انگيزه دشمني با شيعه و انحراف از اهل بيت، و تمايل به بني اميه و دشمنان خاندان رسالت است. اين نويسندگان و كساني كه بعد از آنها آمدند تا زمان ما به جاي اينكه عقايد و آراي شيعه را از خود و از كتابهايشان به دست آورند به جعل و افترا پرداخته يا جعليّات و افترائات پيشينيان خود را دست به دست گردانده و آنها را ملاك و ميزان تحقيق درباره عقايد شيعه و معرفت آراي آنها قرار ميدهند و خود و ديگران را گمراه ميسازند.
خيلي عجيب و بسيار شگفت انگيز است كه به يك امّتي كه هزاران نويسنده عالي قدر آنها آراء و عقايدشان را صريحاً در تأليفات خود نگاشتهاند، نسبتي داده شود كه در هيچ عصري احدي از آنها، احتمال آن را هم نداده است.
در مورد امامت و اصول اعتقادي ديگر در كتابهاي كلام و اعتقادات، عقايد شيعه محفوظ و مضبوط است و در موضوع غيبت در كتابهائي كه از عصر ائمه(ع) و بعد از آن تأليف شده همه خصوصيات آن مذكور شده و در هيچ كتاب و نوشتهاي از اين افتراء اثر و نشانهاي نيست.
احدي نگفته امام در سرداب سامراء مخفي است بلكه كتب و روايات شيعه و آن همه معجزات و كرامات كه از آن حضرت در غيبت صغري و كبري نقل شده و حكايات آنانكه به شرف درك حضورش در طول اين دو غيبت مشرف شدهاند همه اين نسبت را تكذيب مينمايند.
بلي در سامرا مشرفه سردابي است كه شيعه در آنجا به دعا و نماز و عبادت خدا و زيارت حضرت ولي عصر(عج) رفتار ميكنند نه براي اينكه امام در آنجا مخفي و پنهان است، يا كسي امام را مقيم در آنجا بداند، بلكه براي آنكه آن موضع معروف به سرداب و نواحي آن و حرم عسكريين منازل و مساكن شريفه و خانهها و محل ولادت آن حضرت و بروز بعضي معجزات بوده است و تجديد خاطرات آن اعصار و ياد آن ازمنه كه امام عصر و پدرش و جدش در آن بيوت شريف كه از آن جمله همين دار معروف به سرداب است، خدا را پرستش ميكردند و محل آمد و شد شيعه و محبّان اهل بيت بوده، در همان مقامات و مواقف شريفه به مدلول:
«في بُيُوتٍ أَذِنَ اللهُ أَنْ تُرفَعَ وَ يُذْكَرَ فيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فيها بِالْغُدُوِّ وَ الْاَصالِ» نور/36
[خانههايي را خدا اجازه داده كه آنجا رفعت يابد و در آنجا ذكر نام خدا شود و صبح و شام تسبيح و تنزيه ذات پاك او كنند.]
مناسب است.
چنانچه منازل و مقامات ديگر نيز هست كه مورد احترام شيعه است براي آنكه معلوم شده آن حضرت آن اماكن را مشرف به قدوم خود فرموده است(مانند مسجد جمكران قم).
|
