جواب:
خير، بر امام واجب نيست كه شخصاً و بدون واسطه در امور دخالت نموده و راتق باشد، بلكه ميتواند ديگران را به نحو خصوص يا به عنوان عموم از جانب خود بگمارد. همانطور كه اميرالمؤمنين و ائمه(ع) از طرف خود، در شهرهائي كه حاضر نبودند، ديگران را منصوب ميفرمودند، امام هم در زمان غيبت صغري كساني را به مقام نيابت خاصه نصب فرموده بود و در غيبت كبري بطور عموم، فقها و علماي عادل را كه دانا به احكام هستند، براي قضاي فصل خصومات و اجراي سياسات و حفظ و نظر در مصالح عالي اسلامي نصب و تعيين كرده كه مرجع امور خلق باشند. پس ايشان در عصر غيبت به نيابت از آن حضرت بر حسب ظاهر عهدهدار حفظ شريعت و به شرحي كه در كتابهاي فقه مذكور است داراي ولايت ميباشند.
|
