جواب:
شيخ حسن بن مثله جمكراني مي گويد : من شب سه شنبه ، 17 ماه مبارك رمضان سال 393 ( و به قولي 373 ) در خانه خود خوابيده بودم كه ناگاه ، جماعتي از مردم به در خانه من آمدند و مرا از خواب بيدار كردند و گفتند : « برخيز و مولاي خود حضرت مهدي ( عليه السلام ) را اجابت كن كه تو را طلب نموه است . »
آنها مرا به محلي كه اكنون مسجد جمكران است آوردند . چون نيك نگاه كردم ، تختي ديدم كه فرشي نيكو بر آن تخت گسترده شده و جواني سي ساله بر آن تخت ، تكيه بر بالش كرده و پيرمردي هم نزد او نشسته است . آن پير ، حضرت خضر ( عليه السلام ) بود . كه مرا امر به نشستن نمود .
حضرت مهدي ( عليه السلام ) مرا به نام خودم خواند و فرمود : « برو به حسن مسلم - كه در اين زمين كشاورزي مي كند - بگو : اين زمين شريفي است و حق تعالي آن را از زمين هاي ديگر برگزيده است ، و ديگر نبايد در آن كشاورزي كند » .
عرض كردم يا سيّدي و مولاي! لازم است كه من دليل و نشانه اي داشته باشم وگرنه مردم حرف مرا قبول نمي كنند!
آقا فرمودند : « تو برو و آن رسالت را انجام بده ، ما نشانه هايي براي آن قرار مي دهيم ، و همچنين نزد سيدابوالحسن - يكي از علماي قم - برو و به او بگو : حسن مسلم را احضار كند و سود چند ساله را كه از زمين به دست آورده است ، وصل كند و با آن پول در اين زمين مسجدي بنا نمايد .
|
