جواب:
كسي نگفته است كه امامان گذشته اين دعا را ميخواندهاند و امام ششم يا دهم به حضرت صاحب الزمان اين خطابات را فرموده يا خود امام زمان به خودشان خطاب فرموده و از فراق خود ناله و ندبه كردهاند. علامّه مجلسي ميفرمايد: اين دعا به سند معتبر از امام جعفر صادق منقول است كه فرمودند: مستحب است اين دعا را در چهار عيد بخوانند، از كجاي فرمايش او و نيز سيد بن طاووس و شيخ محمدبن المشهدي و محمدبن علي بن ابي قره و بزوفري استفاده ميشود كه ائمه آن را ميخواندند يا امام زمان (عجل الله تعالي فرجه) خودشان براي خود آن را خواندهاند. از فرمايش اين بزرگان، بيش از اين استفاده نميشود كه دستور العمل است براي مؤمناني كه در عصر غيب زندگي ميكنند، اين دعا را در اعياد اربعه بخوانند.
اين چه ربطي دارد به اينكه ائمة هدي(عليهم السلام) هم اين دعا را ميخوانده يا نميخواندهاند.
ثانياً: مخاطب قرار دادن كسي كه هنوز به دنيا نيامده و معلوم است كه به دنيا ميآيد و نور و حقيقت وجود او آفريده شده، اگر چه هنوز به اين بدن عنصري تعلق نيافته توسط كساني كه با آن عوالم ارتباط دارند چه مانعي دارد؟
مگرنه بر حسب قرآن مجيد در سوره اعراف آيه 26 و 27 و 31 و 35، خداوند به بني آدم، در حالي كه هنوز وجود پيدا نكرده بودند خطاب فرموده است. (رجوع شود به تفسير مجمع البيان، ج 4، ص 409 و 412 و 415 و تفسير تبيان م ـ 4، ص 407 ـ 409 ـ 415 ـ 421) يا اگر بعضي وجود داشتند، اين خطابات كه عام است، مثل «يا بني آدم» شامل همة معدومين و موجودين است.
ثالثاً: اين دعا، دعاي ندبه است و در مقام ندبه مجازاً اينگونه خطابات به جا و موافق با ذوق است. گوينده خود را مانند يكي از كساني كه در دورة غيبت زندگي ميكنند و در آتش فراق و هجران ولي عصر ميسوزند و از ستمگران ستم و جفا ميبينند فرض ميكند و اين خطابات را مينمايد، و براي آن دوران و آن روزگار و آن سختيها و امتحانات كه جلو ميآيد ندبه ميكند نه اينكه واقعاً بخواهد جاي امام زمان را پيدا كنند. غرض، اين جملهها همه تعليم ندبه و ابراز علاقه به وليّ عصر و اظهار حالت انتظار است.
|
