جواب:
روز فتح كه از ايام الله بزرگ است و در قرآن مجيد آمده است ـ بر حسب بعضي تفاسير ـ روز ظهور و فتح امام زمان (ع) است.
روزي است كه كفّار را ايمان در آن روز سود نميبخشد و مهلت داده نميشوند.
چنانكه در احاديث است:
قريهاي نميماند مگر آنكه در آن نداي «لا اله الا الله» بلند شده و اسلام جهانگير ميشود و اين همه دوئيتهائي كه از جهت اختلاف نظامات، و حكومتها و رژيمها و به اسم نژاد و وطن ساخته شده، ملغي ميگردد، ومرزهائي كه با آنها، زورمندان، دنيا را تقسيم كرده و افراد بشر را از هم جدا و بيگانه ساختهاند، از ميان برداشته ميشود.
در آن عصر بركات و آثار عقيده و ايمان به خدا آشكار ميشود، و بر حسب آية :
«وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُري آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماء وَ الْأَرْضِ» اعراف/96 [و چنانچه مردم شهر و ديار همه ايمان آورده و پرهيزكار ميشدند، همانا ما درهاي بركات آسمان و زمين را بر روي آنان ميگشوديم.]
درهاي بركات آسمان و زمين به روي مردم و دنياي مؤمن، گشوده ميشود و به جاي نظامات مشركانه و جنگ و نزاع و كينه توزي، نظام الهي اسلام و دوستي و برادري و صفا و صلح واقعي و عمومي برقرار ميشود.
از جمله احاديث كه بر اين مطلب دلالت دارد، روايتي است كه در كتاب «المحجّة فيما نزل في القائم الحجة» ا زعيّاشي به اسناد خود ا ز«ابنٌ بكير» روايت كرده است كه ابن بكير گفت:
«از ابي الحسن(حضرت موسي بن جعفر)(ع) سؤال كردم از اين قول خداي تعالي:
«وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعاً وَ كَرْهاً» آل عمران/83 [هر آنچه در آسمان و زمين است، خواه و ناخواه مطيع فرمان خدا است.]
حضرت در پاسخ فرمود (قريب به اين مضمون) نازل شده است در قائم (ع) كه وقتي ظاهر شود، اسلام را بر طوايف كفّار كه در شرق و غرب هستند، عرضه نمايد. هر كس از روي اطاعت اسلام آورد، امر ميكند او را به نماز و زكات و آنچه مسلمانان به آن امر ميشوند؛ و هر كس اسلام نياورد، گردن او را ميزند، تا باقي نماند در مشرقها و مغربها احدي مگر اينكه موحّد گردد.
ابن بُكير ميگويد: گفتم: فدايت شوم، خلق بيشتر از اين ميباشند (يعني بيشتر از اين هستند كه بتوان اسلام را به همه عرضه كرد و همه را يا مسلمان نمود، يا كشت).
حضرت فرمود: «اِنَّ اللهَ اِذا أَرادَ أَمْراً قَلَّلَ الْكَثيرَ وَ كثَّرَ الْقَليلَ» (منتخب الاثر، ص471، به نقل از المحجة) [خداوند وقتي كاري و امري را اراده كند، اندك را بسيار و بسيار را اندك مينمايد]
|
