جواب:
درباره ديدن و مشاهده كردن حضرت حجت(عج) در زمان غيبت كبري، دو ديدگاه وجود دارد: الف) در دوران غيبت كبري امكان ارتباط و مشاهده آن حضرت وجود ندارد و گروهي از بزرگان شيعه بر اين باورند كه در زمان غيبت كبري امكان ارتباط با امام زمان(عج) براي شيعيان وجود ندارد و برابر دستور آن حضرت مدعي ديدار را بايد تكذيب كرد. دانشمندان و بزرگاني چون محمد بن ابراهيم (معروف به نعماني) و فيض كاشاني و كاشف الغطاء و شيخ مفيد، اين نظريه را پذيرفته اند و طبق اين ديدگاه كه از روايات و توقيع امام زمان(عج) به محمد بن سمري (آخرين نايب آن حضرت در زمان غيبت صغري) استفاده مي شود كه امكان ارتباط براي شيعيان وجود ندارد؛ مگر به خادمان آن حضرت. ب ) گروهي از علماي شيعه بر اين باورند كه در غيبت كبري، امكان ارتباط با امام زمان(عج) وجود دارد؛ اين ديدگاه در بين متأخران شهرت دارد. دانشمنداني چون سيد مرتضي، محدث نوري، كراجكي و شيخ طوسي و ديگران اين نظريه را طرح مي كنند و چنان كه مشهور است اشخاص جليل القدر و مورد وثوق و اعتماد در حكايات بسياري كه از حد تواتر هم گذشته است، تشرف بسياري را به فيض حضور انور حضرت مهدي(عج) نقل نموده اند كه با سندهاي معتبر در كتاب هاي مشهور ثبت و ضبط است. براي جمع بين اين دو نظريه مي توان چنين گفت: مراد از اين كه «مدعي مشاهده» در توقيع آن حضرت كذاب و مفتري خوانده شده است. كساني باشند كه ادعاي نيابت كنند و بخواهند با دعوي مشاهده و شرفيابي، خود را واسطه بين امام و مردم معرفي نمايند. از طرف ديگر همين حكايات و وقوع تشرف اشخاص به خدمت آن حضرت هم قرينه و دليلي است بر اين كه در اين توقيع كه امام زمان(عج) به محمد بن سمري مرقوم فرموده است، نفي مطلق مشاهده و شرفيابي مراد نيست، بلكه مقصود نفي ادعايي است كه دليل بر تعيين شخص خاصي به نيابت باشد. خلاصه با توقيع، در آن همه حكايات و وقايع مشهور و متواتر نمي توان خدشه نمود. بلي اين توقيع شريف جلو ادعاي افرادي را كه در صدد بازاريابي و عوام فريبي هستند مي گيرد.
|
