جواب:
مدت زمان پاك شدن جهان از فساد معلوم نيست اما وقايع دوران ظهور را مي توان ترسيم نمود. ترسيم تفصيلي عصر ظهور امكان پذير نيست اما به صورت فشرده به سيماي كلي آن اشاره مي كنيم: روايات حاكي از اين است كه انقلاب و حركت ظهور حضرت مهدي(عج) بعد از فراهم شدن مقدمات و آمادگي هاي منطقه اي و جهاني از مكه آغاز مي گردد. آنگاه در سطح جهان نبردي سخت ميان غربي ها و تركان و يا هواداران آنها به وجود مي آيد تا جايي كه منجر به جنگ جهاني مي گردد. اما در سطح منطقه دو حكومت هوادار حضرت مهدي(عج) در ايران و يمن تشكيل خواهد شد... كه ياران ايراني آن حضرت مدتي قبل از ظهور، حكومت خويش را تأسيس نموده و درگير جنگي طولاني مي شوند كه سرانجام در آن پيروز مي گردند. اندك زماني پيش از ظهور آن بزرگوار در بين ايرانيان دو شخصيت با عنوان سيد خراساني، رهبر سياسي و شعيب بن صالح رهبر نظامي ظاهر شده و ايرانيان تحت رهبري اين دو تن نقش مهمي را در حركت ظهور آن حضرت ايفا خواهند كرد. اما ياران يمني وي، قيام و انقلاب آنان چند ماه پيش از ظهور حضرت بوده و ظاهراً ايشان در سامان بخشيدن به خلاء سياسي كه در حجاز به وجود مي آيد همكاري مي نمايد. از جمله نشانه هاي ظهور حادثه اي است كه ميان دو حرم مكه و مدينه رخ مي دهد. در اين هنگام نشانه هاي ظهور حضرت مهدي(عج) آشكار شده و شايد بزرگترين نشانه آن، نداي آسماني است كه به نام او در 23 ماه رمضان شنيده مي شود پس از اين نداي آسماني حضرت مهدي(عج) به طور سري با برخي از ياران خود ارتباط برقرار مي نمايد. درباره آن بزرگوار در سراسر گيتي سخن بسيار به ميان آمده و نام وي زبانزد همگان گشته و محبتش در دل ها جاي مي گيرد. دشمنان از حضور آن حضرت بيمناك شده و مي كوشند تا وي را يافته و از ميان بردارند ازاين رو سپاهي وارد مدينه گشته و به هر مرد هاشمي كه دست يافته او را دستگير و يا كشته و يا به زندان مي اندازند آن حضرت با برخي از ياران خود در مكه تماس گرفته تا اين كه قيام خويش را در شب دهم محرم بعد از نماز مغرب و عشاء از حرم شريف مكي آغاز مي كند و پس از درگيري بر مكه تسلط مي يابد. در صبح روز دهم محرم حضرت مهدي(عج) پيام خود را به زبان هاي مختلف به تمام جهان ابلاغ مي كند و ملل دنيا را به ياري خويش دعوت كرده، اعلام مي دارد كه در مكه باقي خواهد ماند تا معجزه اي كه جد گرامي اش حضرت رسول(ص) وعده فرموده محقق شود و آن فرو رفتن لشكريان سفياني به زمين است كه براي درهم شكستن حركت آن حضرت راهي مكه مي شوند به وقوع بپيوندد. آن حضرت پس از اين معجزه با سپاه خود كه متشكل از ده و اندي هزار تن است از مكه رهسپار مدينه مي شود و پس از نبردي با نيروهاي دشمن مستقر در آنجا، مدينه را آزاد ساخته آنگاه با آزادسازي دو حرم مكه و مدينه فتح حجاز و تسلط بر منطقه خاتمه مي يابد. وي پس از پيروزي بر حجاز راهي جنوب ايران مي شود و در آنجا با سپاه ايران و توده هاي مردم آن سامان به رهبري خراساني و شعيب بن صالح برمي خورد. آنان با او بيعت كرده و با همرزمي يكديگر با قواي دشمن در بصره به پيكار مي پردازند كه سرانجام به پيروزي بزرگ و آشكاري دست مي يابند. سپس امام(عج) وارد عراق گرديده واوضاع داخلي آنجا را پاكسازي مي كند و با درگيري با بقاياي نيروهاي سفياني و گروه هاي متعدد شورش آنها را شكست داده و به قتل مي رساند. آنگاه عراق را مركز حكومت و كوفه را پايتخت خود قرار مي دهد و بدين سان يمن، حجاز، ايران، عراق و كشورهاي خليج فارس يكپارچه تحت فرمانروايي آن حضرت درمي آيد. بعد از آن جنگ هايي با تركان و يهوديان صورت مي پذيرد كه در هر دو پيروزي از آن حضرت(عج) است. غربيان مسيحي از اين وقايع سخت نگران شده و با حضرت اعلان جنگ مي كنند ولي ناگاه حضرت عيسي مسيح(ع) از آسمان به قدس شريف فرود آمده و با سخنان خويش جهان و به ويژه مسيحيان را مورد خطاب قرار مي دهد. فرود آمدن حضرت عيسي(ع) براي جهان علامت و نشانه اي است كه موجب شادي مسلمانان و ملت هاي مسيحي خواهد گرديد. به نظر مي رسد كه حضرت مسيح(ع) ميان حضرت مهدي(ع) و غربي ها وساطت نموده و قرارداد صلحي به مدت هفت سال ميان دو طرف بسته مي شود. اما غربي ها بعد از دو سال پيمان صلح را مي شكنند، لذا روميان در يك هجوم ناگهاني با نزديك به يك ميليون سرباز به سرزمين شام و فلسطين يورش مي آورند. نيروهاي اسلام روياروي آنها قرار گرفته و حضرت مسيح(ع) موضع خود را هماهنگ با حضرت مهدي(عج) اعلام داشته و پشت سر وي در قدس نماز مي گذارد. دراين جنگ مسلمانان پيروز مي شوند. سپس غرب توسط امام فتح مي گردد. پس از فتح و اسلام آوردن بيشتر مردم آن سامان، حضرت مسيح(ع) رحلت نموده و حضرت مهدي(عج) و مسلمانان بر پيكر او نماز مي گذارند. سپس پيكر پاك او را با پارچه اي كه دست بافت مادرش مريم صديقه(ع) است كفن نموده و در جوار مزار شريف مادرش در قدس به خاك مي سپارد. پس از اين فتوحات حضرت مهدي(عج) براي تحقق بخشيدن به اهداف الهي در ابعاد گوناگون و در ميان ملل جهان اقدام مي كند و براي تعالي بخشيدن و شكوفايي زندگي مادي و تحقق توانگري و رفاه همگان قيام نموده و جهت گسترش فرهنگ و دانش و بالا بردن سطح آگاهي ديني و دنيايي مردم مي كوشد. به نظر ميرسد كه جنبش دجال ملعون و فتنه و آشوب او يك حركت انحرافي بهره گيري از پيشرفت علوم و حالت رفاهي باشد كه در زمان امام(عج) جامعه بشري به آن دست مي يابد. دجال از روش هاي پيشرفته چشم بندي، براي فريب جوانان پسر و دختر و زنان كه بيشتر پيروان او را تشكيل مي دهند استفاده مي كند. ازاين رو در جهان موجي از فتنه و آشوب به وجود مي آورد كه فريبكاري هاي او را باور مي كنند اما حضرت مهدي(عج) نيرنگ هاي وي را آشكار ساخته و به زندگي او و هوادارانش خاتمه مي بخشد. اين دورنمايي كلي از حركت و انقلاب جهاني حضرت مهدي(عج) بود، {V(براي آگاهي بيشتر ر.ك: عصر ظهور، علي كوراني، ترجمه عباس جلالي، انتشارات سازمان تبليغات اسلامي)V}. اما علائم و نشانه هاي ظهور كه هر يك نويدي از نزديك شدن ظهور آن حضرت(عج) است فراوان است كه به ذكر مهم ترين آنها اكتفا مي كنيم: {T1- خروج سفياني:T} سفياني مردي از نسل ابوسفيان است كه پيش از ظهور حضرت خروج مي كند و پس از ظهور با امام مي جنگد. امام صادق(ع) فرمود: «ما و خاندان ابوسفيان دو خانداني هستيم كه بر سر دين خدا با هم دشمني داريم. ما سخن خداوند را تصديق كرديم و آنان تكذيب كردند. ابوسفيان با پيامبر(ص) مبارزه كرد و معاويه با علي(ع) و يزيد با حسين بن علي(ع) به مخالفت برخاستند و سفياني نيز با قائم(عج) خواهد جنگيد، {V(بحارالانوار، ج 52، ص 182)V}. {T2- خسف در بيداء:T} خسف ؛ يعني، فرو رفتن و بيداء سرزمين بين مكه و مدينه است و مراد از آن فرو رفتن لشكر سفياني در زمين است. علي(ع) فرمود: در آستانه ظهور قائم ما، مهدي(عج) سفياني خروج مي كند. سپاه وي به سوي مدينه حركت مي كند و چون به سرزمين بيداء مي رسند خداوند آنها را در كام زمين فرو مي برد، {V(ينابيع الموده، قندوزي، چاپ بصيرتي، ص 427)V}. {T3- خروج يماني:T} سرداري است از يمن كه قيام كرده و مردم را به حق و عدل دعوت مي كند. امام صادق(ع) فرمود: قيام خراساني و سفياني و يماني در يك سال و يك روز خواهد بود و در اين ميان هيچ پرچمي به اندازه پرچم يماني دعوت به حق و هدايت نمي كند، {V(كتاب الغيبه، نعماني، ص 252)V}. ظاهراً خراساني نيز دعوت به حق مي كند. {T4- قتل نفس زكيه:T} نفس زكيه؛ يعني، انسان پاك. امام باقر(ع) فرمود: «بين ظهور مهدي(عج) و كشته شدن نفس زكيه بيش از پانزده شبانه روز فاصله نيست»، {V(الارشاد، ج 2، ص 374)V}. {T5- صيحه آسماني:T} ظاهراً صدايي است كه در آستانه ظهور از آسمان شنيده مي شود. امام باقر(ع) فرمود: «ندا كننده اي از آسمان نام قائم را ندا مي كند پس هر كه در شرق و غرب است آن را مي شنود، {V(كتاب الغيبه، نعماني، ص 252)V}. درباره تعداد ياران خاص آن حضرت كلياتي وارد شده است مانند اين كه: امام باقر(ع) فرمود: سوگند به خدا، سيصد واندي نفر بدون وعده پيشين گرد مي آيند در ميان آنان پنجاه زن است، {V(بحارالانوار، ج 52، ص 223)V}. درباره ويژگي هاي ياران حضرت نيز طبق برخي از روايات خداشناسي، عبادت و بندگي، شجاعت، فرمانبري، ايثار، زهد و ساده زيستي و نظم و انضباط از صفات آنان شمرده شده است. به بعضي از خصوصيات امام زمان(ع) اشاره مي شود: 1- زمين را پر از عدل و قسط مي كند. 2- همانند جدش پيامبر(ص) با شمشير قيام مي كند (البته شمشير ممكن است جنبه سمبليك داشته باشد). 3- هنگام ظهور چهره جوان خواهند داشت. 4- حكومت جباران و ظالمان از بين برده و امر خدا و دين حق را آشكار مي كند. 5- مردم را به قرآن و سنت رسول خدا و هدايت برمي گردند. نشانه هاي ديگري نيز وجود دارد كه براي مطالعه آن ر.ك: 1- ظهور نور، علي سعادت پرور، نشر تشيع 2- علائم ظهور امام زمان(عج)، محمد حسين همداني، انتشارات صحفي 3- نشانه هاي ظهور، سادات مدني، نشر منير 4- از ولادت تا ظهور، كاظم قزويني، ترجمه: فريدوني، نشر آفاق 5- از ولادت تا ظهور، كربي، انتشارات الهادي 6- چشم به راه مهدي، جمعي از نويسندگان دفتر تبليغات اسلامي قم، چاپ اول زمستان 1375، صص 316 - 245 7- مقاله بررسي نشانه هاي ظهور، اسماعيل اسماعيلي 8- منتخب الاثر، في الاسلام الثاني عشر، لطف الله صافي گلپايگاني، ص 357 و 373 9- مهدي موعود، تجرمه جلد سزدهم بحارالانوار، علي دواني، باب بيستم 10- امامت و مهدويت، لطف الله صافي گلپايگاني، ج 3، قسمت پاياني (به سوي دولت كريمه).
|
