جواب:
اين كه در اين زمان، افراد زيادي امام(عج) را ديدهاند، سخن بدون دليلياست؛ زيرا ديدن امام مهدي(عج) به دو صورت است:
1. در حال اضطرار؛ يعني، براي كسي مشكلي پيش بيايد (مثلاً در بيابان گمشود يا جانش در خطر باشد) و امام براي كمك او حاضر شود.
2. ديدن امام(ع) در حال اختيار و بدون وجود ضرورت.
براي دسته اول نمونههاي فراواني وجود دارد كه كسي در حال اضطرار بهفرد يا افرادي كمك كرده و آنان را از خطر و مرگ نجات داده است. اين مطلبواقعيت دارد؛ ليكن اين كه آن شخص خود امام مهدي(ع) باشد معلوم نيست؛زيرا در روايات و احاديث آمده است كه امام(ع) دستياران و ياوراني دارد كهآن حضرت را در انجام دادن كارها كمك ميكنند، گمشدگان را نجات ميدهندو... در برخي از موارد احتمال دارد كسي كه به فرياد مردم رسيده است، يكيازدستياران امام باشد نه خود امام(ع). هر چند كه ممكن است در برخي ازموارد هم، خود آن حضرت اين كار را كرده باشد .
دربارة ديدن امام در حال اختيار گفتني است كه موارد آن مواردش بسيار كماست و كساني كه چنين توفيقي داشته باشند، معمولاً آن را ابراز نميكنند و ازشهرت فراري هستند. داستانهاي زيادي از علما نقل شده كه اگر جريانملاقات خود را براي كسي نقل كردهاند از او خواستهاند كه پيش از مرگشان آنرا براي كسي نقل نكند، دربارة اين كه خود امام زمان (ع) فرمودهاند: «به زوديكساني ادعاي مشاهدة....» گفتني است:
ما از يك سو ميدانيم واقعاً بزرگان و علمايي ـ هر چند كم ـ به خدمت امام(ع) رسيدهاند. اين افراد به هيچ وجه دروغگو و فريب كار نبودهاند؛ بنابر اين مامطمئن هستيم كه اگر گفتهاند ما امام را ديدهايم راست گفتهاند؛ ليكن از سويديگر خود امام زمان(ع) فرموده است: كساني كه ادعاي مشاهدة مرا ميكنند،دروغ ميگويند. علما و بزرگاني مثل علامة مجلسي، محدث نوري و... برايتوجيه اين مطلب، جواب هايي را ذكر كردهاند. يكي از آن پاسخها اين استكه سخن امام مهدي(ع) به اين معنا است كه كساني كه ادعا ميكنند، از طرفمن وكيل يا نايب يا واسطه هستند، دروغ ميگويند؛ وگرنه ادعاي ديدنحضرت ـ بدون ادعاي وكالت، نيابت و... ـ اگر از سوي انسانهاي با تقواوعادل باشد ايرادي ندارد.
|
