جواب:
آيه مزبور در حقيقت يك ناموس طبيعي و قانون الهي را توضيح مي دهد يعني افراد انسان مطابق سير طبيعي پس از آنكه به سر حدّ تكامل جسمي رسيدند ، تدريجاً نيروهاي خود را يكي پس از ديگري از دست داده و بضعف و ناتواني روز اول بازگشت مي كنند ، اين « منحني » ضعف و قدرت يك قانون عمومي براي تمام موجودات زنده است و همگي روي سير طبيعي و معمولي اين سرنوشت را خواهند داشت ، ولي در موضوع طول عمر امام زمان ( عليه السلام ) با اينكه يك سلسله مطالعات علوم طبيعي چنين طول عمري را طبق موازين علمي امري كاملاً ممكن معرّفي مي كند ، در عين حال بايد اعتراف كرد كه اين طول عمر فعلاً جنبه استثنائي دارد ، به عبارت ديگر ، عمر هزار ساله و بيشتر براي انسان مطابق اصول علمي امروز به هيچ وجه محال نيست ، به دليل اينكه دانشمندان علوم طبيعي براي طولاني ساختن عمر انسان همواره مشغول مطالعاتي هستند و به ما نويد مي دهند كه روزي موفق شوند از طرق علمي حداكثر طول عمر انسان را به مراتب افزايش دهند اين خود نشانه امكان و معقول بودن چنين طول عمري است .
ولي نمي توان انكار كرد كه فعلاً چنين طول عمري جنبه استثنائي دارد و هنوز انسان از طرق معمولي موفق به آن نشده است ، بنابراين خداوند براي اصلاح جامعه بشريّت يكي از بندگان برگزيده خود را طول عمر فوق العاده اي داده كه در موقع معيّني قيام كند و جهاني را مملو از عدالت گرداند و خداوند متعال به خاطر اين مصلحت مهم يكي از سنّت هاي طبيعي و مادي را تغيير داده است كه عبارت است از پير نشدن اجزاي بدن يكي از اوليايش و عمر طولاني پيدا كردن همان طور كه طبق مصلحتي آتش را بر ابراهيم سرد و گلستان كرد و يا شتري را از دل كوه خلق كرد . و پر واضح است آيه مزبور كه نظر به افراد معمولي و عادّي دارد شامل حال چنين فردي نخواهد شد كه وضع او يك وضع فوق العاده است و از جريانهاي معمولي بر كنار مي باشد ، خلاصه همان خدائي كه برخلاف وضع عادّي چنين عمر طولاني را به آن حضرت داده و به صورت فوق العاده او را زنده نگاه داشته ، از عوارض طول عمر كه ضعف و ناتواني و بازگشت به قهقرا است نيز حفظ مي نمايد و اين مطلب با آيه مزبور كه نظر با فرد عادّي و معمولي دارد هيچگونه منافاتي نخواهد داشت .
{P - مأخذ : كتاب پرسش ها و پاسخ هاي مذهبي ، ج 1 ، ص 302 ، انتشارات نسل جوان . P}
|
