جواب:
نخير، صحيح نيست زيرا كه انديشه و اعتقاد به مهدويت نشأت گرفته از اصل وحي و ارسال رسل است، و مهدويت يعني حافظ شريعت و نگهبان او چون شريعت اسلام شريعت خائم است مهدويت نيز براي حفظ اين شريعت مي باشد تا زماني كه اراده خداوند تعلق بگيرد. و چون مهدويت بدون اصل نبوت مفهوم نيست بايد دانست كه هدف انبياء و پيامبر خاتم اسلام همان رشد دادن به انسانها و پرورش استعدادهاي عظيم او و مهيا كردن و تربيت نمودن انسانهايي براي بهشت خداوند بوده است و بااين نگاه مؤمن حتي در متن رنجها و مشكلات به سازندگي و تربيت خودش تحت برنامه وحي مي پردازد و اگر فرض كنيم در زندگي هيچ مشكلي وجود نداشته باشد باز نياز به مهدي(عج) وجود دارد، زير تربيت استعدادهاي عظيم و ساخته شدن انسان براي منازل متعددي كه در معاد در پيش دارد، ضرورت وجود يك معلمي كه از غيب مي داند و حافظ وحي و مربي انسانها و تكامل دهنده نفس انساني مي باشد و تكويناً بر من و نفس من احاطه دارد و از من به من نزديك تر است (النبي اولي باالمومنين من انفسهم...) يعني پيامبر از نفس مؤمنين بخودشان نزديك تر است پس ضرورت وجود حضرت مهدي(عج) يك نياز تربيتي و اعتقادي است و چون راه طولاني است (معاد) ضرورت وجود راهبر (نبي و وصي نبي) امري عقلي است زيرا كه نشان دادن راه هاي طولاني تر و بزرگتر از سزح اين جهان را وحي به عهده دارد و كساني كه وحي به آنها سپرده شده است عهده دار تربيت نفوص و ايجاد زمينه هاي مناسب براي اين تربيت مي باشد.
(بخش پاسخ به سؤالات )
ـ26ـ
|
