جواب:
دوست گرامي؛ در تأييد و تكميل بخشي از مطالبتان نكاتي را به عرضتان مي رسانم و همچنين گوشه هايي از مطالبتان كه به نظر مي رسد سؤال و شبهه نيز متوجه آنهاست اصلاح مي تمايم و آن فلسفه بازگشت بدكاران است.
چنانكه مستحضريد رجعت به معناي عودت و بازگشت است. در اينجا به معناي بازگشت به سوي دنيا مي باشد و در اصطلاح معني رجعت از نظر علما و دانشمندان شيعه چنين است كه مي گويند : پيش از قيام قيامت، در ادامه حكومت حضرت مهدي ع به ترتيب، دوران رجعت هر يك از ائمه هدي ع فرا مي رسد، و جمعي از نيكان نيك از هر دوران، و همچنين بدكاران بسيار بد از هر زمان، به دنيا باز مي گردند. و فلسفه متعددي بر آن ذكر شده. اولاً اثبات معاد، ديگر : لذت بردن نيكان و مؤمنان از چشيدن طعم غلبه حق بر باطل، و ديدن دولت كريمة اهل بيت ع و رسيدن به آرزوي حكومت عدل و داد. و كافران نيز از براي عقوبت و عذاب دنيا، كه سزاي اعمال خود را در دنيا نديده اند. در اين رابطه رواياتي خواندني در كتاب ميزان الحكمه، محمد محمدي ري شهري، جلد چهارم، باب رجعت موجود است.
مسأله رجعت امري حتمي است، و به وقوع خواهد پيوست و اين امر از اعتقادات قطعي و اجماعي شيعه است. اما در اينكه از ضروريات دين يا مذهب است محل بحث ميان علما و دانشمندان است.
و نيز بايد گفت كه كليات رجعت در نصوص ديني ثابت شده است، ولي جزئيات آن بطور كامل روشن نيست. در اين باره اسناد و مدارك قرآني و بيان مفسران كه آيات بسياري را دربارة رجعت در مقام تأويل بيان كرده اند، و همچنين احاديث بسياري ـ قريب به دويست روايت بطور تواتر ـ چنانكه بدان اشاره نيز نموديد، در اين مورد موجود است.
و نيز بايد گفت كه در قرآن كريم نه تنها رجعت را ناممكن نشمرده بلكه بر آن دلالت بسياري آورده. در آيات بيشمار ديگري
از زنده شدن مردگان در دنيا، در زمانهاي گذشته خبر داده است؛ از جمله اصحاب كهف و احياي مردگان توسط عيسي ع و قضيه عزير پيامبر، و هفتاد نفر از قوم بني اسرائيل و ...
به چند مورد از آيات و روايات مربوط به رجعت اشاره مي كنيم؛
1. يوم نحشر من كل امة فوجاً ممن يكذب باياتنا فهم يوزعون (1) (روزي كه در آن از هر امتي گروهي از كساني كه آيات ما را تكذيب مي كردند، محشور و مبعوث مي گردانيم، پس ايشان بازداشته خواهند شد.)
علامه طباطباييقدس سره در خصوص آيه فوق الذكر مي گويند: يكي از آياتي كه بر رجعت دلالت دارد آيه فوق است. و مقصود از اين آيه شريفه قيامت نيست، چون با كلمه مِن تبعيضيّه مي فرمايد: مِن كل امة فوجا يعني از هر امتي دسته اي را محشور مي گردانيم. در حالي كه قرآن كريم دربارة حشر روز قيامت مي فرمايد: وحشرنا هم فلم نغادر منهم احدا (2) (و همه را گرد مي آوريم و هيچ يك را فروگزار نمي كنيم)
2. قالوا ربنا امتنا اثنتين و احييتنا اثنتين ... (3) (آن حال كافران گويند: پروردگارا! تو دوبار ما را ميراندي، و دوبار زنده كردي اين آيه دربارة اهل كفر در رستاخيز است، و بيان قول ايشان مي باشد. علي اين ابراهيم از امام صادق ع و امام باقر ع روايت كرده است كه فرمودند: اين آيه در رجعت است و مخصوص طايفه اي است كه پس از مردن، زنده مي شوند، و بازگشت مي كنند؛ آنگاه مي ميرند و در قيامت زنده مي شوند. (4)
3. امام صادق ع مي فرمايد: رجعت همگاني نيست، بلكه خاص است و فقط كساني به دنيا باز مي گردند كه مؤمن خالص، يا مشرك محض باشند. (5)
4. و نيز از امام صادق ع روايت شده: نخستين كسي كه قبر بر او شكافته مي شود، و به دنيا برمي گردد حسين بن عليع است. (6)
در زيارات متعددي اعتراف به رجعت را مي خوانيم؛ از جمله زيارت جامعه كبيره: مؤمن بايابكم، مصدق برجعتكم، منتظر لاوامركم
در خاتمه نيز عرض مي كنيم رجعت و بازگشت بدنيا، از نظر عقلي محال نبوده و منافاتي با نظام حاكم بر جهان نيز ندارد و اين مسأله نظير ساير معجزات امري خارق عادت است نه غير ممكن.
براي آگاهي بيشتر به كتابهاي 1. رجعت از نظر شيعه، نجم الدين طبسي/ 2. رجعت، محمد خادمي/ 3. بازگشت روح،آيت ا...معرفت مراجعه نماييد.
منابع و مآخذ :
برگرفته از سايت نهاد رهبري در دانشگاهwww.nahad.net
1. سوره مباركه نهل/ آيه83
2. سوره مباركه كهف/ آيه 47
3. سوره مباركه غافر/ آيه11
4. تفسير لاهيجي، ج3، ص900
5. ميزان الحكمه، باب الرجعه، ح6941
ميزان الحكمه، باب الرجعه، ح6932
|
