جواب:
اعتقاد به مهدي موعود( از عقايد مسلم نزد همه مسلمانان، اعم از شيعه و سني مي باشد. همه مسلمانان برآنند كه شخصي كه مهدي لقب دارد و با حضرت رسول( همنام است، در آخرالزمان ظهور خواهد كرد، و دين اسلام را رواج داده، جهان را پر از عدل و داد خواهد كرد. زيرا احاديث متواتري در اين باره از پيامبر اكرم( روايت شده است، به گونه اي كه كمتر مسأله اي را مي توان يافت كه احاديث مربوط به آن در اين حد از تواتر باشد. و اعتبار حديث متواتر مورد قبول همه علماي اسلام (شيعه و سني)، و اعتبار حديث متواتر خدشه ناپذير است، و هيچگونه شك و ترديد را برنمي تابد. (1) و در اين خصوص، از كتابهاي معتبر حديث و تاريخ و علماي اهل سنت، كه احاديث مربوط به مهدي موعود را نقل كرده اند، عده اي ديگر از علماي اهل سنت، كتابهاي مستقلي در اين موضوع تأليف كرده اند. مانند مناقب مهدي، نعت مهدي، الاربعين حديثاً في المهدي، از ابونعيم اصفهاني (م 430 هـ ـ ق)؛ والعرف الوردي في اخبار المهدي، و علامات مهدي، از جلال الدين سيوطي ...
اما اختلافي كه بين شيعه وسني در خصوص حضرت مهدي وجود دارد اين است كه :
وجود امام زمان ( مورد اتفاق همه شيعيان است، ولي اهل سنت در اين مورد دو دسته اند :
1- گروهي از آنان كه اكثريت را تشكيل مي دهند، برآنند كه امام زمان فعلاً موجود نيست، و قبل از قيامت به دنيا مي آيد.
2-جمعي ديگر دراين مسأله با شيعه هم عقيده اند. (2)
اختلاف ديگري در مورد امام زمان( ، اينست كه از نظر شيعه و عده اي از علماي اهل سنت، آن حضرت از فرزندان امام حسين( است؛ ولي عده اي ديگر از علماي اهل سنت، او را از فرزندان امام حسن( دانسته اند.
اما شيعيان در خصوص وجود امام زمان( دلايلي دارند، كه از جمله آنها شواهد تاريخي بر صحت اين مطلب است. گزارشهايي كه ولادت آن حضرت و ايام كودكي او را نقل كرده، و از كساني ياد كرده اند كه در منزل امام حسن عسگري(،فرزندش مهدي( را ملاقات نموده اند، در كتابهاي شيعه امري مسلم و بديهي است. و بعضي علماي اهل سنت چون ابن صباغ مالكي، خواجه محمد پارسا، ابن حجر ميثمي شافعي، و حافظ سليمان حنفي، اين مسأله را تأييد كرده اند. حافظ سليمان
حنفي ميگويد : خبر معلوم نزد محققان و موثقان اينست كه ولادت قائم( ،در شب پانزدهم ماه شعبان سال 255، در شهر سامرا واقع شده است.
دليل ديگري كه بر وجود امام زمان اقامه شده است، دليل عقلي است. وآن اينست كه آفرينش بدون وجود انسان كامل، تفسير صحيح و خرد پسندي ندارد، و به منزله كالبد بدون روح است. علاوه بر آن تا وقتي كه تكليف هست، و مكلّفاني هستند كه از خطا و اشتباه مصون نيستند، بايد امام و پيشوايي معصوم وجود داشته باشد. (3)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
منابع و مآخذ :
1. عقايد استدلالي2، علي رباني گلپايگاني، ص149
2. در اين باره به كتاب نجم الثاقب، باب چهارم، رجوع شود.
عقايد استدلالي2، علي رباني گلپايگاني، ص153ـ151
|
