جواب:
دوست گرامي جواب سؤال دوم شما از جواب سؤال اول بخوبي فهميده مي شود اما جهت توضيح بيشتر عرض كنيم كه : دربعضي روايات ائمه هدي(آمده است كه با خواندن فلان دعا ويا سوره قرآن مي توانيد پيامبر اكرم( و يا امامي را در خواب ديده و يا از ياوران آن حضرت باشيد.
مثلاً به روايات ذيل توجه كنيد :
امام صادق( مي فرمايند : هركس چهل صباح دعاي عهد را بخواند از ياوران قائم ما باشد واگر پيش از ظهور آن حضرت بميرد خداوند متعال او را براي ياري آن حضرت زنده كند و به هر كلمه هزار حسنه او را كرامت فرمايد وهزار گناه از او محو كند.1
و شيخ كفعمي در مصباح و محدث فيض در خلاصة اذكار فرموده كه ديدم در بعضي كتب اصحاب اماميه كه هر كس خواسته باشد درخواب ببيند يكي از پيامبران وامامان( را يكي از مردمان يا والدين خود را بخواند سوره شمس و ليل و قدر و قل يا ايها الكافرون و سوره اخلاص و معوذتين(سوره ناس و فلق) وسپس صد مرتبه سوره اخلاص و صلوات بفرستد برپيامبر وآل او صد مرتبه و با وضو بجانب راست بخوابد كه خواهد ديد هر كه را اراده كرده انشاء ا... 2
و نيز ادعيه اي جهت زيارت حضرت صاحب الأمر وارد شده است از آن جمله زيارت مقدس آل ياسين.3
و از حضرت آيت ا... بهجت سؤال كردند : كه مشتاق زيارت امام عصر ارواحنا فداه هستم از حضرت عالي تقاضا دارم كه مرا دعا كنيد كه به اين سعادت نائل شوم.
در جواب فرمودند : زياد صلوات اهداء وجود مقدسش نمائيد. مقرون با دعا در تعجيل فرجش و زياد به مسجدجمكران مشرف شويد با اداء نمازهايش. 4
اما در پايان بايد اين نكته را يادآور شد كه مهمترين چيز اين است كه ما در عصر غيبت بايد به وظيفه شرعي وآنچه كه اهل بيت( فرموده اند عمل كنيم كه در اين صورت يكي از بركات آن توفيق زيارت امامان( است.
از جمله وظايف ما شيعيان 1.شناخت و معرفت كامل آن حضرت 2.منتظر ظهور آن حضرت و آماده كردن خود جهت ظهور ايشان با انجام واجبات و ترك محرمات 3.صدقه جهت سلامتي آن حضرت4.توسل به آن حضرت در مشكلات 5.مداومت نمودن بر خواندن اين دعا كه امام صادق( روايت فرموده: يا الله يا رحمن يا رحيم يا مقلب القلوب ثبت قلبي علي دينك، 6.صبر كردن به سختي ها و سرزنش دشمنان در زمان غيبت 7.هديه عبادات و ثواب اعمال نيك به حضرتش 8.استواري در دين واعتقادات.5
(1) بحار الانوار،ج102،ص111ـ مصباح الزائر،ص 235و236
(2) مفاتيح الجنان،شيخ عباس قمي،ص888
(3) همان
(4) فريادگر توحيد
مسجدمقدس جمگران تجليگاه صاحب الزمانعج،ص192،سيد جعفر ميرعظيمي
|
