جواب:
از آنجائي كه حقيقت غيبت امام زمان (عج) غيبت و پنهان شدن جسماني و فيزيكي نيست بلكه ناشناخته بودن آن بزرگوار براي مردم است و به عبارت ديگر آن حضرت حضور مؤثر و پيوسته اي در جهان و بين مردم دارند ولي گمنام، بر اين اساس ممكن است بارها آن حضرت را ديده باشيد ولي نشناخته باشيد و آنكه در حجاب است مائيم نه آن بزرگوار. البته ملاقات همراه با شناخت و معرفت و تصحيح عملكرد و همگون شدن با آن حضرت در زندگي روزمره ممكن است چنانكه خود آن حضرت فرموده است شما خوب باشيد ما خود شما را پيدا مي كنيم.
حضرت استاد علامه طباطبائي (ره) در اين باره فرموده اند :
منظور از غيبت امام (ع) غيبت شخص و جسم نيست، بلكه غيبت عنوان است كه در اين صورت، ديدار و رويارويي با آن حضرت به سه صورت ممكن است پيش آيد:
1- ديدار حضرت مهدي(ع) با عنوان غير واقعي ايشان، به طوري كه كاملا براي ، باري، هر شيعه پاك سرشتي ميتواند آن حضرت را ملاقات كند، ولي بايد توفيق رفيقش شود از گناهان و موارد شبهه و مشكوك پرهيز كرده و درون خويش را از خفاشها پاك كند و از طرفي به ايمان و يقين و صفات پسنديده ، انجام واجبات و مستحبات و ذكر حق تعالي جان خود را آراسته كرده و در رفع نيازمنديهاي مردم و اصلاح جامعه كوشا باشد، تا نور ولايت او در دل، و جمال او در چشمش تابيدن گيرد.
گفتم كه روي ماهت از من چرا نهان است؟ گفتا تو خود حجابي، ورنه رخم عيان است!(1)
ديدار كننده، ناشناس باشند، اين گونه ديدار، و به فراواني به طور دايم، براي كساني كه در محل زندگي ايشان سكونت دارند، و يا افرادي كه با ايشان برخورد مينمايند ـ در هر نقطهاي كه باشد ـ روي ميدهد.
ديدار با آن حضرت در عنوان حقيقي ايشان، بدون اينكه اين امر را ملاقات كننده ـ مگر پس از پايان گرفتن ديدار ـ متوجه
مومن بايابكم و مصدق برجعتكم
مقصود همان رجعتي است كه اول امام حسين (ع) بعد حضرتامير (ع) و بعد حضرت رسول(ص) و بعد باقي ائمه رجوع مي نمايند .
(ره)
باشد. اين همان حالتي است كه اكثر ديدارهاي نقل شده را شامل ميشود.
ديدار با آن حضرت با عنوان حقيقي ايشان، در حالي كه ديدار كننده نيز در اثناي ملاقات متوجه اين امر باشد. اين گونه ديدار در اخبار مشاهده و ديدار بسيار كم نقل شده است، زيرا غالباً مخالف مصلحت ميباشد و با غيبت تامه و كامل حضرت مهدي (عج) منافات دارد.
اما در رابطه با كيفيت رويارويي با آن حضرت، كافي است آن جناب با فرد مورد نظر، مانند ساير انسانها روبهرو شود و منظور خود را از ديدار برآورده سازد و شخصيت حقيقي خود را به او ـ اگرچه به گونهاي كه پس از اتمام رويارويي متوجه شود ـ بشناساند. بلكه آن حضرت، به طور عادي، پس از پايان ديدار، ملاقات كننده را ترك ميكند.
البته، در صورتي كه هنگام ملاقات، امام ( به گونهاي در تنگنا قرار گيرد كه بيم از ميان رفتن و انتفاي غيبت عامّه ايشان برود، چارهاي از پنهان شدن به طريق اعجاز نيست. و اين معجزه در اين شرايط با قانون معجزات مطابقت دارد، زيرا بر قراري غيبت ايشان براي تحقّق روز موعود لازم است.
راجع به اينكه: آيا در غيبت كبري، ممكن است كسي خدمت آن حضرت مشرّف شود؟ بايد گفت: آري، و اينكه در بعضي روايات گفته شده كه مدعيان ديدن حضرت را تكذيب كنيد؛ منظور كساني هستند كه ادعاي ديدن آن امام و نيابت دارند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1ـ در محضر علامه طباطبائي، هادي خسروشاهي، ص 154 ـ 155
|
