جواب:
در قرآن كريم، نام حضرت مهديغ بيان نشده است، همانگونه كه نام بقية امامان: بنابر مصلحتهايي در قرآن نيامده است اما آيات بسياري دربارة قيام، حكومت، اهداف و... آن حضرت، نازل شده است.
برخي از محققان معتقدند كه بيش از دويست آيه از آيههاي قرآن در شأن و قيام حضرت مهديغ تأويل شده و برخي ديگر هم بيش از صدوپنجاه آيه قرآن را در اين مورد نقل كردهاند. برخي از اين آيات عبارتند از: هود، 86 بقره، 2و3 نسأ، 56 اعراف، 128 توبه، 33 قصص، 5 نور، 55 و...(براي اطلاعات بيشتر، ر.ك: احقاقالحق، قاضي نورالله شوشتري ـ غايةالمرام، مرحوم سيد بحراني ـ حضرت مهدي ـ عجلاللهتعاليفرجهالشريف ـ از ديدگاه قرآن و سنت، محمود شريعتزاده خراساني، نشر دارالصادقين.) و از آنجا كه پرداختن به همه آيات نازل شده در اين زمينه، در اين پاسخ مختصر نميگنجد نمونه، چند آيه را در مورد حكومت عدل آن حضرت در ذيل ميآوريم:
1. و قل جأ الحق و زهق البـَطل إنّ البـَطل كان زهوقا (اسرأ، 81) و بگو كه حق آمد و باطل را نابود ساخت كه باطل خود لايقِ محو و نابودي است. معناي غلبه حق بر باطل اين است كه به تمام معنا حق بر باطل پيروز شود و اين، به جز با عدالت ميسر نخواهد شد.
2. و لقد كتبنا في الزبور من بعد الذكر أَنّ الأرض يرثها عبادي الصـَلحون (انبيا، 105) و براستي در زبور، پس از تورات نوشتهايم كه زمين را بندگان شايسته من به ارث ميبرند. در اين آيه، عباديالصالحون به حضرت مهدي و ياران ايشان نيز تفسير شده است.
دين اسلام، دعوتش ايمان به خداوند يگانه و توحيد خالص است. اسلام ميخواهد تمام اختلافات و جداييهايي را كه به نامهاي گوناگون پديد آمده، به وسيله عقيده توحيد از ميان بردارد. اسلام رسيدن به چنين روزي را براي بشر پيشبيني كرده و در حدودي كه وظيفه تشريع است، مقدمات آن را فراهم ساخته و عملي شدن آن را به آماده شدن زمينه كامل آن موكول كرده است كه اين مهم طبق اين آيه، با رهبري آسماني حضرت مهديغ محقق خواهد شد.(ر.ك: امامت و مهدويت، آيةالله صافي گلپايگاني، ص 89، ج 3، انتشارات حضرت معصومه)
در مورد چگونگي ظهور آن حضرت بايد به روايات مراجعه شود، امّا در قرآن، آيه 51، سوره سبأ ولو تريَ إذ فزعوا فلافوت و أُخذوا من مكان قريب و اي كاش ميديدي هنگامي را كه ]كافران[ وحشت زدهاند ]آنجا كه راهِ[ گريزي نمانده است و از جايي نزديك گرفتار آمدهاند. طبق روايات فراواني كه از طريق شيعه و اهل سنت نقل شده، تطبيق بر خروج سفياني (گروهي كه پيرو مكتب ابوسفيان و تفالههاي عصر جاهليتند و بر ضد طرفداران حق در آستانه قيام حضرت مهدي خروج ميكنند) و لشكر او شده است كه آنها به هنگام حركت به سوي مكّه، به قصد تسخير آن، در صحرا گرفتار ميشوند.(ر.ك: تفسير نمونه، آيةالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 18، ص 153، دارالكتب الاسلامية.)
|
