جواب:
از آياتي كه دربارة اطاعت از رسول اكرمو به تبع ايشان اطاعت از امامان معصوم: وارد شده چنين ميتوان استفاده كرد كه براي پيروي از اين بزرگواران بايد به نكاتي توجه كامل داشت:
1. دوري از گناهان و برطرف نمودن زنگار گناهان از قلب 2. از دستورات آنها پيروي كردن 3. در برابر آنها خضوع داشتن 4. ايمان داشتن به خداوند متعال 5. پرهيزگار و متقي بودن 6. با هم دوستي و اتحاد داشتن و...
آياتي كه در اين زمينهها وارد شده، عبارتند از: آلعمران، 32و132 / نسأ، 59 / مائده، 92 / انفال، 1 / نور، 56 و... همچنين در روايتي از امام باقر7 ميخوانيم:
شيعة ما نيست مگر كسي كه تقوا و اطاعت خداوند را كند و نميتوان اين شيعيان را شناخت، مگر به وسيله تواضع و خشوع و اداي امانت و زيادي ذكر خداوند متعال در وجود آنها.
در روايتي ديگر امام صادقميفرمايد: شيعيان ما اهل ورع و اجتهاد و كوشش و اهل وفا و امانت و اهل زهد و عبادتند، در شبانه روز پنجاه و يك ركعت نماز به جاي ميآورند، شب ]براي راز و نياز و نماز شب[ بيدار ميشوند، در روز روزه ميگيرند و زكات اموالشان را ميپردازند و حج خانة خدا را بجا ميآورند و از هر فعل حرامي اجتناب ميكنند.(ميزان الحكمه، محمّد ري شهري، ج 2، ص 1538، ح 9931ـ9933، دارالحديث / تفسير الميزان، ج 3، ص 157.)
مسألة صبر و انتظار براي ظهور و انقلاب جهاني حضرت مهديغ از جمله مسائلي است كه دشمنان و مخالفان آن، گاه در صدد تحريف آن برميآيند و آن را به عكسِ مفهوم حقيقي نشان ميدهند براي رهايي از دام چنين شبهاتي نخست لازم است با مفهوم حقيقي انتظار آشنا شويم.
انتظار، معمولاً به حالت كسي گفته ميشود كه از وضع موجود ناراحت و براي ايجاد وضع بهتر و مطلوبي در تلاش است مانند تاجري كه از وضع آشفته و نابسامان بازار، ناراحت و ناراضي و در انتظار فرو نشستن بحران اقتصادي و بهبود بازار است، در انتظار، دو حالت مثبت و منفي وجود دارد: 1. عدم رضايت و بيگانه بودن با وضع موجود
2. تلاش براي ايجاد وضعي بهتر و مطلوب.
مسألة انتظارِ انقلاب و حكومت عدل حضرت مهديغ نيز از همين قبيل است. فردي كه ظهور را انتظار ميكشد، از وضع موجود ناراحت و ناراضي و خواهان وضعي بهتر است. اين دو حالت، سرچشمه دو عملكرد است: يكي اينكه، هرگونه همكاري و هماهنگي با عوامل ظلم و فساد و تباهي را ترك كند و ديگر اينكه از نظر جسمي و روحي مادّي و معنوي، خود را براي شكل گرفتن وضع و انقلابيجديد آماده كند.
انتظار نه تنها موجب خمودي و خاموشي، تحمل فساد و آلودگي در جامعه نميشود بلكه عاملي محرك است. در حقيقت، در اين مفهوم نوعي مبارزه با وضع موجود و نوعي تغيير تاكتيك در مبارزه با دشمن نهفته است.(پيام قرآن، آيتالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 9، ص 444 ـ 452، نشر مدرسةالامام اميرالمؤمنين.)
براي آشنايي بيشتر با چهرة يك منتظر حقيقي، به اين روايات توجه كنيد.
1. رسول خدا9 فرمود: انتظار فرج بهترين عبادت است.
2. عليبنحسينفرمود:اي اباخالد: خداوند اهل زمان غيبت را ـ كساني كه به امامتش اعتقاد دارند و منتظر ظهورش هستند ـ در آن زمان به منزلة مجاهد، با شمشير، پيش روي رسولالله قرار داد. اينان مخلص حقيقي و شيعه واقعي و دعوت كنندگان به دين خدا در نهان و آشكارند.
3. عليبنحسينفرمود: كسي كه در عصر غيبت قائم ما، بر ولايت ما ثابت و پايدار باشد، خداوند پاداش هزار شهيد، همچون شهداي بدر و اُحُد را به او اعطا خواهد كرد.
4. امام صادق: منتظر امام دوازدهم، همچون كسي است كه پيشاپيش رسول خدا9 شمشيرش را كشيده است و از او حمايت ميكند.(بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 52، ص 122 ـ 150، داراحيأالتراث العربي.)
تعبيراتي كه در اين روايات به چشم ميخورد، حاكي از اين است كه انتظار ظهور و انقلاب جهاني حضرت مهديغ توأم با مرحلهاي ويژه از جهاد وسيع و دامنهدار است. اين نوع انتظار، آخرين شكل از مبارزه با دشمن است. در اين روايات، از انتظار به ريخته شدن خون در راه خدا، جنگيدن زير خيمه رسولالله و حضرت ولي عصر، و بالاترين عبادت تعبير شده است. ولي اگر انتظار را به معناي تحريف شدهاش بگيريم، هر انسان سست ايمان و ضعيفي ميتوانست در صف منتظران باشد و حال آنكه سيماي منتظران در قرآن به گونهاي ديگر توصيف شده است.
قرآن ميفرمايد: وعد الله الذين ءامنوا منكم و عملوا الصـَلحـَت ليستخلفنّهم في الأرض كما استخلف الذين من قبلهم و ليمكّننّ لهم... و ليبدّلنّهم من بعد خوفهم أمناً... (نور، 55) خداوند به كساني از شما كه ايمان آوردهاند و كارهاي شايسته كردهاند، وعده داده استكه حتماً آنان را (حكم ران و) جانشين روي زمين قرار دهد همانگونه كه به پيشينيان آنها خلافت روي زمين را بخشيد و دين و آييني را كه براي آنان پسنديد، به سودشان مستقر خواهد ساخت و ترسشان را به ايمني و آرامش مبدل ميكند...
در روايات آمده است كه اين آيه درباره حضرت مهديغ نازل شده است.(بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 51، ص 54.)
آية فوق، مهدي و يارانش را به عنوان كساني كه داراي ايماني مستحكم و عمل صالح هستند، معرفي ميكند.
با اين تعريفها و توصيفهايي كه در قرآن و روايات از شخص منتظر شده است، ميفهميم كه او فردي داراي ايمان راسخ و استوار است و هرگز از كنار گناه و فساد به راحتي نميگذرد. (نور، 55) اكنون به معاني استنباط شده از منتظر در روايات توجه كنيد:
1. صبر و تحمل حزن و اندوهِ دوري از آن وجود مقدس و نازنين
2. آمادگي و فراهم كردن امكانات به گونهاي كه هرگاه از ظهور حضرت آگاهي يافت، فوراً بتواند خود را به آن حضرت برساند و به ايشان خدمت و فرمانبرداري كند
3. نااميد نشدن از تحقق ظهور آن حضرت
4. منتظر فرمان جهاد امام عصر براي جنگيدن با دشمنان اسلام و حمايت از دين خدا بودن
5. اقتدا كردن به آن حضرت، قبل از ظهور و قيامش، با بيزاري جستن از دشمنانش و اظهار مودت و دوستي به امامان شيعه و دوستانشان(ر.ك: بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 52، باب فضل انتظار الفرج، ص 122 ـ 150، داراحيأ التراث العربي.) و پيرو و نايب امام زمانغ يعني فقيه جامعالشرايط زمان شدن.
شخصِ منتظر داراي چنين حالات و روحياتي است و هرچه زمان فرج و ظهور نزديكتر شود، كوشش خود را براي مبارزه با فساد و تباهي و يا حفظ خويشتن از آلودگي با شوق و اشتياق بيشتري دنبال ميكند.
وعده وصل چون شود نزديكآتش عشق تيزتر گردد.(جهت آگاهي بيشتر ر.ك: پيام قرآن، آيتالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 9، ص 441 ـ 450، نشر مدرسةالامام اميرالمؤمنين.)
|
