جواب:
قرآن كريم، به يكي از مواهب بزرگ الهي، يعني موهبت بزرگ نبوت حضرت عيسيدر سن كودكي چنين اشاره نموده است: فَاَشارَت اِلَيهِ قالوا كَيفَ نُكَلِّمُ مَن كانَ فِي المَهدِ صَبيـّا # قالَ اِنّي عَبدُ اللّهِ ءاتـغنِيَ الكِتـَبَ وجَعَلَني نَبيـّا... (مريم، 29 ـ 32) ]مريم[ اشاره به او كرد، گفتند: چگونه با كودكي كه در گاهواره است سخن بگوييم؟! ]ناگهان عيسي زبان به سخن گشود[ گفت: من بنده خدايم، به من كتاب ]آسماني[ داده و مرا پيامبر قرار داده است و مرا وجودي پربركت قرار داده و در هر كجا باشم و مرا توصيه به نماز و زكات مادام كه زندهام كرده است. مرا نسبت به مادرم نكيوكار قرار داده و جبار و شقي قرار نداده است. همين موهبت و تأييد الهي بود كه باعث شد امام محمدتقيدر سن كودكي با دانش و علم خدا دادي خود به تمام مشكلات ديني مردم پاسخ دهد، و از جانب خدا به مقام امامت منصوب شود، به طوري كه علم و فضيلت آن حضرت، براي عموم طبقات، روشن بود و از قدرت علمي او در سن كودكي همه در تعجب بودند. امام زمانغ نيز از همين نور برخوردار هستند.( ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 13، ص 56، دارالكتب الاسلامية. )
|
