جواب:
يكي از الطاف ذات الهي، به بنده خود ندامت، و پشيماني از گناه است خدا بندهاي كه بعد از ارتكاب گناه پشيمان شود، و توبه كند دوست ميدارد. اِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوّ َبينَ (بقره،222) انسان با ارتكاب گناه، مورد خشم و غضب قرار ميگيرد، لكن با ندامت و توبه، دوباره رحمت و لطف خدا را جلب و جذب مينمايد و خويشتن را به خدا نزديك ميكند. حقيقت توبه، پشيماني از گناه و تصميم جدّي بر ترك آن براي هميشه، و استغفار و تضرّع به درگاه الهي براي آمرزش آن گناه است. البته در گناهي كه جنبه حق الناس دارد شرط قبولي توبه ادا كردن حق است. چنانچه در گناهاني كه جنبه حق اللّه دارد در آنجا كه واجبي ترك شده توبه كامل به تدارك و قضاي آن است. از آيات و روايات استفاده ميشود كه توبه از گناه واجب است خداوند در برخي از آيات به بندگان گناهكار خود امر ميكند كه به سوي او بازگشت كنند. توبوا اِلَي اللّهِ جَميعـًا اَيُّهَ المُؤمِنونَ لَعَلَّكُم تُفلِحون (نور،31) و بسوي خدا بازگشت كنيد اي گروه مؤمنين شايد كه رستگار شويد. در سوره تحريم فرموده يـَاَيُّهَا الَّذينَ ءامَنوا توبوا اِلَي اللّهِ تَوبَةً نَصوحـًا (تحريم، 8) اي گروه مؤمنين توبه كنيد به سوي خدا توبهاي خالص. خواجه نصير الدين محقق طوسي فرمود، توبه از گناه واجب است به دو دليل اولاًگناه مستلزم ضرر است و توبه ضرر را دفع ميكند ثانياً ندامت و پشيماني بر هر فعل قبيح يا ترك واجبي لازم است( كشف المراد، شرح تجريد الاعتقاد، خواجه نصير الدين طوسي، ترجمه و شرح علامه شعراني، ص 585، انتشارات كتابفروشي اسلامي. ) لطف خدا به بنده آن قدر زياد است كه امام صادقفرموده خداوند به داود نبي وحي كرد همانا بنده مؤمن من اگر مرتكب گناهي شد ولي پشيمان گشت و توبه نمود و در وقت ياد آوري آن گناه از من حيأ نمود من علاوه بر اين گناه او را ميآمرزم آن را به حسنه تبديل ميكنم و من خداي ارحم الراحمين هستم( بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 6، ص 28. ) در سوره زمر فرمود قُل يـَعِبادِيَ الَّذينَ اَسرَفوا عَليَ اَنفُسِهِم لا تَقنَطوا مِن رَحمَةِ اللّهِ اِنَّ اللّهَ يَغفِرُ الذُّنوبَ جَميعـًا اِنَّهُ هُوَ الغَفُورُ الرَّحيم (زمر،53) بگو اي بندگان من كه بر خودتان اسراف و ستم كردهايد از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همه گناهان را ميبخشد كه او بخشنده و مهربان است. اين آيه اميد بخشترين، آيات قرآن مجيد است براي گناهكاران، در اين آيه خداوند با نهايت لطف و محبت آغوش رحمت خود را به روي همه باز كرده بنابراين با توبه خدا از انسان راضي و فرد در پيشگاه وي عزيز و محبوب ميگردد. در نتيجه امام زمان هم از وي راضي ميشود
اما علامت خشم خدا از شخص، در عدم توفيق توبه و فرو رفتن در سيئات و معاصي است چون توفيق توبه از ناحيه خداست افرادي كه مرتب مرتكب گناه ميشوند، و از اعمال خود پشيمان نميشوند، دليل بر اين است كه خداوند نظري به آنها ندارد. و چنين افرادي را به خودشان واگذاشته. همانند پدري كه هر چه سعي كرده فرزند خود را از انحراف نجات دهد نتوانسته در نتيجه به كلي او را رها ميكند و از هدايت وي مأيوس ميگردد.
|
