جواب:
رجعت به عقيدة اماميه و شيعيان عبارت از آن كه خداوند متعال به هنگام ظهور امام زمان حضرت مهديغ گروهي از شيعيان و مؤمنان راستين را كه پيش از قيام آن حضرت از دنيا رفتهاند، به دنيا باز ميگرداند تا آنان به پاداش ياوري و همراهي و درك حكومت آن وجود مقدّس نائل آيند و نيز برخي از دشمنان اهلبيت: را زنده ميكند تا از ايشان انتقام گرفته شود و بدين ترتيب روشني حق وبلندي مقام و مرتبه پيروان حق را بنگرند و اندوهگين شوند.( ر.ك: بحارالانوار، علامه مجلسي، ج، ص 138، مؤسسة الوفأ، بيروت. )
به همين خاطر اهل سنت اعتقاد به رجعت را مردود ميدانند زيرا اگر چنين عقيدهاي را بپذيرند، به معناي آن است كه خلفاي آنها در اشتباه بوده و در گروه دشمنان اهلبيت: قرار گرفته و حوادث و امور مربوط به رجعت بر آنها تطبيق ميشود، از اين رو تلاش كردهاند كه با استدلالهايي همچون مخالف بودن رجعت با سنت عمومي الهي، بي هدف بودن رجعت و... عقيده به رجعت را بي اساس جلوه دهند غافل از آن كه رجعت بر خلاف سنت عمومي الهي نبوده و در امتهاي گذشته نيز روي داده و شماري از انسانها بعد از مردن به همين جهان بازگشته و دوباره رفتهاند پس نميتوان مسأله رجعت را يك سنّت صد در صد كلي تخلفناپذير الهي دانست.
و افزون بر اين، بر رجعت اهدافي مترتب است از جمله:
1. رجعت به منظور مشاهدة عزت اسلام و حق و از طرفي نشان دادن ذلّت كفر و دشمني با اهلبيت پيامبر اكرمميباشد و نشانة تحقق يافتن وعدة الهي و حق بودن آن است.
2. با رجعت گناهكاران وكافران در دنيا عذابها و كيفرهايي را كه ميبايست ببينند، ميبينند و كيفرهاي دنيوي آنها در سازندگي و عبرتآموزي انسانها در دنيا نقش اساسي دارد. و موجب خواري و سرافكندگي كساني ميشود كه روزگاري با ظلم و زور و حقكشي حكومت ميكردهاند.
و...( ر.ك: رجعت از ديدگاه عقل، قرآن، حديث، حسن طارمي، ص 3ـ70، انتشارات وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم. )
|
